بازی محلی ریگ واچَقو

ذائقه این بازی بیشتر در جلسه اش است و اینکه حداقل چهار نفر کنار هم بنشینند تا بعد از گروه بندی دو به دو با جمع امتیازات نهایی برنده مشخص شود این بازی با پنج پلتفرم انجام می شود برای شروع بازی It معلوم می شود که از روش ده، بیست، سی، چهل، صد استفاده شده است (البته روش های دیگری هم وجود داشته است) و یکی از اعضای گروه با دست خود سینه یا پای سایر اعضای گروه را لمس کرده و شروع به خواندن اعداد ده، بیست، سی، 40 می گیرند و هرکس به 100 می رسد شروع کننده بازی است. پس از اینکه بازیکنی که بازی را شروع کرد، هر پنج سنگ را در کف دست خود قرار داد، آنها را روی پشت دست خود می انداخت. با یک حرکت ناگهانی، تعداد سنگ های باقی مانده در پشت دستش را جمع می کرد و آنها را به عنوان امتیاز شروع نگه می داشت، یعنی هر سنگ 10 امتیاز دارد. بازی محلی ریگ واچَقو, بازی محلی سپس بازی را شروع می کردند و هر پنج سنگریزه را روی زمین می انداختند و سپس یکی از سنگریزه ها را جداگانه انتخاب می کردند و به هوا پرتاب می کردند و بلافاصله یک سنگریزه را از زمین برمی داشتند و سنگریزه را به هوا پرتاب می کردند. پس از آن آنها را در هوا می گرفتند و این عمل تا زمانی که هر چهار شن از روی زمین برداشته می شد ادامه داشت. بازی محلی ریگ واچَقو, بازی محلی در مرحله بعد همین عمل تکرار شد و پنج ریزه روی زمین ریخته شد، اما به جای اینکه شن ها را یکی یکی جمع کنند، ریزه ها را دو به دو از روی زمین برمی داشتند، یعنی یک ریزه می شد. پرتاب شده است. در هوا و بلافاصله دو عدد از ماسه ها از روی زمین جمع شده و سپس به شن های معلق در هوا برخورد کردند و در ادامه بازی نیز همین عمل تکرار شد و یک عرصه مجزا و سه شن از سطح زمین جمع آوری شد. بالاخره شنی به هوا پرتاب شد. چهار شن باقی مانده روی زمین را می کشیدند و جمع می کردند. در حین بازی، اگر کسی نتواند شن های معلق در هوا را بگیرد یا ماسه ها را از روی زمین بردارد، بازی را در همان مرحله ترک می کند و شن ها را به سمت نفر بعدی که ضربه می زد پرتاب می کند.  بازی محلی ریگ واچَقو, بازی محلی در ابتداي بازي، اگر كسي سنگ ريزه را دو بار از كف دست به پشت دست مي ريخت، مي سوخت (1) و اگر در حين برداشتن سنگ ريزه از زمين با هم برخورد مي كرد، بازيكن مي شد. بازنده و سنگریزه از بین می رفت آن را به بازیکن می دادند. بیشتر داد.یکی از نکات مهم در این بازی توانایی افراد در پرتاب شن روی زمین به گونه ای بود که به راحتی می توانستند آن را از روی زمین بردارند و البته همیشه اعتراض افراد دیگر را نیز داشتند.مهره های بازی باقی مانده «ته بیلال» (2) نامیده می شدند. این بازی تا زمانی که بزرگ ترها متحد شدند ادامه پیدا کرد و معمولاً بازی با این جمله یکی از آنها ختم می شد: «بیترکین، بیستون، پاشین می آیی، گوش نمی دهی؟» یا با دعوای سوری و با قطع بازی برای یک نفر. از اعضای گروه همگی به میز حمله می کردند.******* 1- فرهنگ لغات و اصطلاحات عامیانه پدرام/داراب. 2- همینطور.
بیشتر بخوانید:  کُشتی های محلی لری

مطلب پیشنهادی

بازیهای محلی استان کرمان

بازی های محلی استان کرمان بازی های استان کرمان عبارتند از: آروسیو، ایستسو، از آنجا …