دست زیرولا – زور و سفونه – استحکام مشت و تیغه تیز کشتی‌های لری حداقل دارای پنج ویژگی مشترک زیر هستند: 1- تمامی کشتی‌های لری در فضای باز و در زمین‌های کشاورزی و مراتع طبیعی (بدون سنگ و کلوخ) 2- است. گلکاری در جشن ها، عروسی ها، عیدها و فصل برداشت (سرخورمانو) انجام می شود. بنابراین سازها و طبل ها ابزار لازم برای این قایق ها هستند. 3- قایق ها محدودیت زمانی ندارند. 4- داوران عمدتاً از بین کشتی گیران پیشکسوت و قدیمی منطقه انتخاب می شوند 5- به طور کلی هم داوران و هم کشتی گیران با لباس محلی (شال، کاپشن و چوگا) در میدان کشتی حاضر می شوند. کشتی لری است که کشتی گیران با لباس محلی (شال و کت) آن را امتحان می کنند. با نواختن ساز و طبل شروع می شود. تماشاگران مشتاق در اطراف محل مسابقه حلقه می زنند و احساسات خود را ابراز می کنند و برای فرد مورد نظر تشویق می کنند. مبارزه با گرفتن یک دست زیر شال و دست دیگر روی شانه حریف آغاز می شود.اگر زانوهای هر دو شرکت کننده با زمین برخورد کند و آنها بنشینند (درست مانند زمین خوردن در کشتی آزاد و کشتی)، آن طرف بازی را به حریف خود باخته است.قایق خارت پراکان معمولا در مناسبت های خاص مانند عروسی ها و جشن ها برگزار می شود. جوایز برندگان معمولاً حیوانات و چیزهایی است که در منطقه استفاده می شود (گاو، گوساله، قوچ، نیشکر، نقره و غیره). در ابتدای مسابقه فردی وارد محوطه بازی می شود و با صدای بلند و رسا حریف را صدا می زند و می گوید: هیچ مردی در دنیا نیست که برابر من باشد. این فرد باید تا آخر (در صورت پیروزی) در زمین بماند و حریفان را یکی پس از دیگری شکست دهد. در گذشته رسم بر این بود که اولین فرد را مرد طایفه و قبیله می نامیدند. داوران این مسابقه نیز زمانی مردان نامدار و قهرمانان کشتی هستند. MASNAIMG 1 2- دست زیرولا یکی از معروف ترین قایق های محلی لری است که مقررات خاصی دارد. داور معمولا از بین کشتی گیران کهنه کار انتخاب می شود. حریفان را به میدان دعوت کنید. کشتی گیران انگشتان خود را به هم می چسبانند. شکل قلاب دستی در این قایق به گونه ای است که هر کدام یک دست را از بالا و یک دست را از پایین کمر دیگری می گیرد.با دستور داور شروع می شود.دو کشتی گیر در موقعیت قلاب کمر یکسان، گاهی به سمت چپ و گاهی به سمت راست، به کمر یکدیگر فشار می آورند. معمولاً فردی که قد بلندتر و قدرت و بازوهای بیشتری دارد، برنده مطمئن رقابت است، زیرا افراد بلند قد باعث می شوند بازوها به دور کمر بهتر بسته شوند. در صورت جدا شدن دست ها، داور مبارزه را متوقف می کند و دو حریف در وسط زمین به موقعیت شروع مبارزه ادامه می دهند. کسی که بتواند پشت حریف خود را با خاک آشنا کند، برنده مسابقه است. چند سالی است که «فت پا» یا به تعبیر لری «قل پیشه» به این کشتی اضافه شده است که پیش از این ممنوع است. «پلنگ شکن» یا «شیراشکن» یکی دیگر از فنون رایج در کشتی محلی زیرولا است. 3- کشتی زور و صفون لری «زور و سفونه» مانند کشتی است و باید از کمر به بالا پوشیده شود و گرفتن حریف جایز نیست. پاها دو مبارز آزادانه با هم روبرو می شوند. مقررات این قایق مانند قایق های پهلوی و زورخانه است.اگر کسی بتواند حریف خود را داخل گود بلند کند و بالای گود بگذارد یا حریف را روی دستش بلند کند یا یکی از زانوهای حریف را به پایین گود وارد کند، پایان مسابقه اعلام می شود و برنده مشخص میشه . .شبیه کشتی زور وصافونه در سیستان و بلوچستان به نام «کج گردان» و در میان ایل بختیاری به «گوشیل» معروف است.کُشتی های محلی لری
دست زیرولا – زور و سفونه – استحکام مشت و تیغه تیز کشتی‌های لری حداقل دارای پنج ویژگی مشترک زیر هستند: 1- تمامی کشتی‌های لری در فضای باز و در زمین‌های کشاورزی و مراتع طبیعی (بدون سنگ و کلوخ) 2- است. گلکاری در جشن ها، عروسی ها، عیدها و فصل برداشت (سرخورمانو) انجام می شود. بنابراین سازها و طبل ها ابزار لازم برای این قایق ها هستند. 3- قایق ها محدودیت زمانی ندارند. 4- داوران عمدتاً از بین کشتی گیران پیشکسوت و قدیمی منطقه انتخاب می شوند 5- به طور کلی هم داوران و هم کشتی گیران با لباس محلی (شال، کاپشن و چوگا) در میدان کشتی حاضر می شوند. کشتی لری است که کشتی گیران با لباس محلی (شال و کت) آن را امتحان می کنند. با نواختن ساز و طبل شروع می شود. تماشاگران مشتاق در اطراف محل مسابقه حلقه می زنند و احساسات خود را ابراز می کنند و برای فرد مورد نظر تشویق می کنند. مبارزه با گرفتن یک دست زیر شال و دست دیگر روی شانه حریف آغاز می شود.اگر زانوهای هر دو شرکت کننده با زمین برخورد کند و آنها بنشینند (درست مانند زمین خوردن در کشتی آزاد و کشتی)، آن طرف بازی را به حریف خود باخته است.قایق خارت پراکان معمولا در مناسبت های خاص مانند عروسی ها و جشن ها برگزار می شود. جوایز برندگان معمولاً حیوانات و چیزهایی است که در منطقه استفاده می شود (گاو، گوساله، قوچ، نیشکر، نقره و غیره). در ابتدای مسابقه فردی وارد محوطه بازی می شود و با صدای بلند و رسا حریف را صدا می زند و می گوید: هیچ مردی در دنیا نیست که برابر من باشد. این فرد باید تا آخر (در صورت پیروزی) در زمین بماند و حریفان را یکی پس از دیگری شکست دهد. در گذشته رسم بر این بود که اولین فرد را مرد طایفه و قبیله می نامیدند. داوران این مسابقه نیز زمانی مردان نامدار و قهرمانان کشتی هستند. MASNAIMG 1 2- دست زیرولا یکی از معروف ترین قایق های محلی لری است که مقررات خاصی دارد. داور معمولا از بین کشتی گیران کهنه کار انتخاب می شود. حریفان را به میدان دعوت کنید. کشتی گیران انگشتان خود را به هم می چسبانند. شکل قلاب دستی در این قایق به گونه ای است که هر کدام یک دست را از بالا و یک دست را از پایین کمر دیگری می گیرد.با دستور داور شروع می شود.دو کشتی گیر در موقعیت قلاب کمر یکسان، گاهی به سمت چپ و گاهی به سمت راست، به کمر یکدیگر فشار می آورند. معمولاً فردی که قد بلندتر و قدرت و بازوهای بیشتری دارد، برنده مطمئن رقابت است، زیرا افراد بلند قد باعث می شوند بازوها به دور کمر بهتر بسته شوند. در صورت جدا شدن دست ها، داور مبارزه را متوقف می کند و دو حریف در وسط زمین به موقعیت شروع مبارزه ادامه می دهند. کسی که بتواند پشت حریف خود را با خاک آشنا کند، برنده مسابقه است. چند سالی است که «فت پا» یا به تعبیر لری «قل پیشه» به این کشتی اضافه شده است که پیش از این ممنوع است. «پلنگ شکن» یا «شیراشکن» یکی دیگر از فنون رایج در کشتی محلی زیرولا است. 3- کشتی زور و صفون لری «زور و سفونه» مانند کشتی است و باید از کمر به بالا پوشیده شود و گرفتن حریف جایز نیست. پاها دو مبارز آزادانه با هم روبرو می شوند. مقررات این قایق مانند قایق های پهلوی و زورخانه است.اگر کسی بتواند حریف خود را داخل گود بلند کند و بالای گود بگذارد یا حریف را روی دستش بلند کند یا یکی از زانوهای حریف را به پایین گود وارد کند، پایان مسابقه اعلام می شود و برنده مشخص میشه . .شبیه کشتی زور وصافونه در سیستان و بلوچستان به نام «کج گردان» و در میان ایل بختیاری به «گوشیل» معروف است.