وقتی که قلب هایمان كوچك تر از غصه هایمان میشود…

وقتی دل‌هایمان از غم‌هایمان کوچک‌تر می‌شود، وقتی نمی‌توانیم اشک‌هایمان را پشت پلک‌هایمان پنهان کنیم و کینه‌هایمان یکی پس از دیگری می‌شکند. وقتی احساس می کنیم که بدبختی ها از ما بیشتر است و رنج ها از صبر ما. وقتی انرژیمان تمام می شود و حوصله نداریم. آن وقت است که مطمئن می شویم به شما نیاز داریم و مطمئن هستیم که شما تنها کسی هستید که می توانید به ما کمک کنید، آن وقت است که با شما تماس می گیریم و با شما تماس می گیریم. آن وقت است که برایت آه می کشیم، برایت گریه می کنیم و تو را نفس می کشیم، وقتی جواب می دهی اشک هایمان را یکی یکی پاک می کنی و غم ها را یکی یکی از دل ما برمی داری.   کینه های ما را یکی یکی رها می کنی، دل های شکسته ما را می بندی، سنگینی را برمی داری و سبکی و راحتی را جایگزینش می کنی، بیشتر از تلاشمان شادی و از حجم لب هایمان لبخند می دهی. خواب ما را تعبیر می کنی و دعای ما را مستجاب می کنی. آرزوهای ما را برآورده می‌کنی، خشم را آشتی می‌دهی و سختی‌ها آسان است، تلخ‌ها را شیرین، دردی را دوا می‌کنی ناامیدی‌ها، همه چیز به امید و سیاهی سفید می‌شود..