سورتمه 
یک ورزش زمستانی است که با سورتمه یک یا دو نفره انجام می شود. سورتمه با پشت روی سورتمه می نشیند و وزن خود را به سمت عقب تحمل می کند، در سورتمه مورد استفاده در این ورزش ترمز یا وسیله خاصی برای هدایت آن وجود ندارد و سورتمه روی دو تکه فولادی که در زیر کفش قرار گرفته اند تکیه می شود. . او از آنها برای هدایت سورتمه یا ترمز استفاده می کند. وزن سورتمه های انفرادی در این ورزش 21-25 کیلوگرم و وزن سورتمه های دو نفره 25-30 کیلوگرم است. این ورزش مانند لوژ و اسکلت در مسیری مارپیچ که معمولاً 1000 متر طول دارد و 12 پیچ دارد انجام می شود. سرعت سورتمه در این ورزش حتی به 140 کیلومتر در ساعت می رسد که آن را جذاب و خطرناک می کند. مسابقات این ورزش از سال 1964 در بازی های المپیک زمستانی برگزار می شود. بالاترین ارگان ورزشی فدراسیون بین المللی سوارکاری است. اولین مسابقه اسب سواری در دهه 1870 برگزار شد که تیم های 1 یا 2 نفره می توانند شرکت کنند. تیم شما فقط سورتمه یک سورتمه سواری ویژه است و مکان شما یک مسیر مارپیچ ویژه است.بازی های المپیک سوارکاری از سال 1936 در اینسبروک تا به امروز ادامه دارد اوج احساسات در ورزش سوارکاری نیز مانند بسیاری از ورزش ها خطراتی دارد. اگرچه شایع ترین آسیب ها شامل برآمدگی، کبودی، شکستگی استخوان و ضربه مغزی است، اما گاهی اوقات مرگ و میر نیز رخ می دهد. نودار کوماریتاشویلی، لوگر گرجستانی، در جریان رقابت نهایی خود برای بازی های المپیک زمستانی 2010 در مرکز اسلایدینگ ویستلر در ویستلر، بریتیش کلمبیا، کانادا دچار حادثه شد. ساعاتی بعد، فدراسیون بین المللی لوژ به این نتیجه رسید که این تصادف به دلیل خطای فرمان بوده است نه خطای مسیر. با این حال آنها قبل از بازگشایی تغییراتی در پیست ایجاد کردند.ورزش سوارکاری به ورزشکار نیاز دارد که بین آمادگی روحی و جسمی تعادل برقرار کند. از نظر فیزیکی، لوگر باید عضلات قوی در گردن، بالاتنه، معده و ران ها داشته باشد. ورزشکاران همچنین از تونل های باد برای تمرین استفاده می کنند. تمرینات قدرتی برای مقاومت در برابر نیروهای شدید G در پیچ های تنگ با سرعت بالا ضروری است. از آنجایی که سورتمه ها به غیر از گیره و کلاه ایمنی حفاظت بسیار کمی دارند، در هنگام اشتباه باید بیشترین ضربه فیزیکی روی پیست را تحمل کنند.پیست توباگان برای سورتمه سواری در مسیرهای طبیعت گردی، جاده های روستایی و مسیرهای کوهستانی استفاده می شود.مکان های مصنوعی و دست ساز مجاز نمی باشد. مسیر باید افقی باشد. آنها به طور طبیعی منجمد می شوند. در طول مسیر می توانند از ترمز و فرمان استفاده کنند. البته خود سورتمه ترمز یا فرمان ندارد، باید از دست و پای خود برای تغییر جهت یا ترمز استفاده کنند. ورزشکاران از ترکیب فرمان، کشش و استفاده از پاهای خود برای عبور از مکان های امن استفاده می کنند. ترمز برای پیچ ها اغلب مورد نیاز است و با استفاده از صفحات فلزی یکپارچه در زیره کفش انجام می شود.ورزشکاران سورتمه را در موقعیتی صاف و آیرودینامیکی سوار می کنند و سر خود را پایین نگه می دارند تا مقاومت هوا به حداقل برسد. آنها سورتمه را در درجه اول با وزن بدن خود هدایت می کنند و در سمت راست بدن به نوبه خود به سمت چپ فشار می آورند و از سمت چپ به سمت راست فشار می آورند. جابجایی وزن بدن، چرخاندن شانه ها، ترکیب دقیقی ساخته می شود. همچنین دستگیره هایی برای تنظیمات جزئی وجود دارد. یک لوگر موفق در حین حرکت با سرعت بالا تمرکز و آرامش کامل را روی سورتمه حفظ می کند. منبع: سایت خوی وب
یک ورزش زمستانی است که با سورتمه یک یا دو نفره انجام می شود. سورتمه با پشت روی سورتمه می نشیند و وزن خود را به سمت عقب تحمل می کند، در سورتمه مورد استفاده در این ورزش ترمز یا وسیله خاصی برای هدایت آن وجود ندارد و سورتمه روی دو تکه فولادی که در زیر کفش قرار گرفته اند تکیه می شود. . او از آنها برای هدایت سورتمه یا ترمز استفاده می کند. 
وزن سورتمه های انفرادی در این ورزش 21-25 کیلوگرم و وزن سورتمه های دو نفره 25-30 کیلوگرم است. این ورزش مانند لوژ و اسکلت در مسیری مارپیچ که معمولاً 1000 متر طول دارد و 12 پیچ دارد انجام می شود. سرعت سورتمه در این ورزش حتی به 140 کیلومتر در ساعت می رسد که آن را جذاب و خطرناک می کند. مسابقات این ورزش از سال 1964 در بازی های المپیک زمستانی برگزار می شود. بالاترین ارگان ورزشی فدراسیون بین المللی سوارکاری است. اولین مسابقه اسب سواری در دهه 1870 برگزار شد که تیم های 1 یا 2 نفره می توانند شرکت کنند. تیم شما فقط سورتمه یک سورتمه سواری ویژه است و مکان شما یک مسیر مارپیچ ویژه است.بازی های المپیک سوارکاری از سال 1936 در اینسبروک تا به امروز ادامه دارد
اوج احساسات در ورزش سوارکاری نیز مانند بسیاری از ورزش ها خطراتی دارد. اگرچه شایع ترین آسیب ها شامل برآمدگی، کبودی، شکستگی استخوان و ضربه مغزی است، اما گاهی اوقات مرگ و میر نیز رخ می دهد. نودار کوماریتاشویلی، لوگر گرجستانی، در جریان رقابت نهایی خود برای بازی های المپیک زمستانی 2010 در مرکز اسلایدینگ ویستلر در ویستلر، بریتیش کلمبیا، کانادا دچار حادثه شد. ساعاتی بعد، فدراسیون بین المللی لوژ به این نتیجه رسید که این تصادف به دلیل خطای فرمان بوده است نه خطای مسیر. با این حال آنها قبل از بازگشایی تغییراتی در پیست ایجاد کردند.ورزش سوارکاری به ورزشکار نیاز دارد که بین آمادگی روحی و جسمی تعادل برقرار کند. از نظر فیزیکی، لوگر باید عضلات قوی در گردن، بالاتنه، معده و ران ها داشته باشد. ورزشکاران همچنین از تونل های باد برای تمرین استفاده می کنند. تمرینات قدرتی برای مقاومت در برابر نیروهای شدید G در پیچ های تنگ با سرعت بالا ضروری است. از آنجایی که سورتمه ها به غیر از گیره و کلاه ایمنی حفاظت بسیار کمی دارند، در هنگام اشتباه باید بیشترین ضربه فیزیکی روی پیست را تحمل کنند.پیست توباگان برای سورتمه سواری در مسیرهای طبیعت گردی، جاده های روستایی و مسیرهای کوهستانی استفاده می شود.مکان های مصنوعی و دست ساز مجاز نمی باشد. مسیر باید افقی باشد. آنها به طور طبیعی منجمد می شوند. در طول مسیر می توانند از ترمز و فرمان استفاده کنند. البته خود سورتمه ترمز یا فرمان ندارد، باید از دست و پای خود برای تغییر جهت یا ترمز استفاده کنند. ورزشکاران از ترکیب فرمان، کشش و استفاده از پاهای خود برای عبور از مکان های امن استفاده می کنند. ترمز برای پیچ ها اغلب مورد نیاز است و با استفاده از صفحات فلزی یکپارچه در زیره کفش انجام می شود.ورزشکاران سورتمه را در موقعیتی صاف و آیرودینامیکی سوار می کنند و سر خود را پایین نگه می دارند تا مقاومت هوا به حداقل برسد. آنها سورتمه را در درجه اول با وزن بدن خود هدایت می کنند و در سمت راست بدن به نوبه خود به سمت چپ فشار می آورند و از سمت چپ به سمت راست فشار می آورند. جابجایی وزن بدن، چرخاندن شانه ها، ترکیب دقیقی ساخته می شود. همچنین دستگیره هایی برای تنظیمات جزئی وجود دارد. یک لوگر موفق در حین حرکت با سرعت بالا تمرکز و آرامش کامل را روی سورتمه حفظ می کند. منبع: سایت خوی وب
