تاریخچه وینگ چون وینگ چون (به چینی: 咏春拳) یکی از سبک های هنرهای رزمی چینی، “کونگ فو” است. این سبک فلسفه خاصی دارد و عمری در حدود 350 سال دارد و تاکید بیشتری بر مبارزه با کمک ذهن، حواس، روح و بدن دارد. وینگچون به معنای “بهار زیبا”، “بهار ابدی” است. داستان ظهور وینگچون با انقلاب بزرگ و جنگ داخلی در قرن شانزدهم آغاز می شود. جایی که سلسله مینگ توسط مردم سرزمین منچوری نابود شد و خلافت چینگ بر سرزمین چین حکومت کرد. به دلیل حمایت راهبان معبد شائولین (少林寺) از سلسله مینگ، منچوری ها به معبد شائولین حمله کردند و آن را سوزاندند. در این حمله بیشتر معلمان و دانش آموزان کشته شدند و کتابخانه و نسخ خطی نیز تخریب شد. در این بین چندین معلم موفق به فرار و مخفی شدن در شهرهای مختلف شدند، در واقع حمله به معبد شائولین تأثیر زیادی در پیشرفت کونگ فو و هنرهای رزمی داشت.یکی از این معلمان راهبه ای به نام آنگ موی بود که پس از حمله منچوری ها از معبد فرار کرد و از معبد مخفی شد و در این مدت شاهد مبارزه مار و مار (در برخی منابع روباه سفید و مار) بود. و سبکی را ابداع کرد که متشکل از اشکال It قبلاً استفاده نمی شد و بسیار سریع و کارآمد بودییم وینگ چون در شهرستان کواتن به دنیا آمد و از زمان مرگ مادرش با پدرش یی لی که دانش آموز معبد شائولین بود تنها زندگی کرد. بعد از اینکه دولت پدرش را تحت تعقیب قرار داد، کواتن را ترک کردند و در دامنه کوه تای لانگ پنهان شدند و پدر وینگ چون، یی لی، به تجارت مشغول بود. پس از مدتی وینگ چون به دختری زیبا تبدیل شد که باعث شد مشکل یکی از اراذل آن منطقه باشد که بدن گرمی داشت، او می خواست ییم وینگ چون را مجبور به ازدواج با او کند و تا بهار سال بعد به او فرصت داد. برای پذیرش این پیشنهاد در این زمان بود که وینگ چون برای اولین بار با استاد انج موی ملاقات کرد و استاد او را به معبد برد و شروع به آموزش او کرد. ییم وینگچون در زمینه هنرهای رزمی با استعداد بود و به سرعت هنرهای رزمی را آموخت. بهار بعد، وقتی ییم وینگچون قلدر را دید، او را به مبارزه دعوت کرد و از او پرسید که اگر می تواند او را شکست دهد، مرد نباید با او ازدواج کند. او نپذیرفت، مرد قوی که از پیروزی او خشنود بود، موافقت کرد.ییم وینگچون مرد قدرتمند را در کوتاه ترین زمان ممکن شکست داد و مرد جوان حاضر به ازدواج با او نشد.پس از آن، ییم وینگ با عشق واقعی خود، شخصی به نام لیونگ باک چو ازدواج کرد و تمام تکنیک هایی را که از استاد انج موی آموخته بود به او آموخت. پس از مرگ پدر وینگچون، آنها روستا را ترک کردند و به شهر ژائوکینگ در استان گوانگدونگ رفتند و مدرسه مخفی خود را تأسیس کردند. لئونگ باک این هنر رزمی را به نام همسرش وینگچون نامگذاری کرد. سبک وینگ چون 
این سبک چند نسل بعد توسط استاد لئونگ جان، یکی از استادان معروف کونگ فو در زمان خود رایج شد. پروفسور لئونگ جان به عنوان معلم معصوم شناخته می شود. شهرت جهانی وینگ چون با استاد ایپ من و شاگردانش (ایپ چون، لومن کام، لئونگ تینگ و بروس لی) به اوج رسید. آیپ من اولین کسی بود که به وینگ چون به طور عمومی در هنگ کنگ آموزش داد. حرکت در یک خط مستقیم، سرعت ضربات و تکنیک های مستقیم و ترکیبی و تلاش برای خنثی کردن حملات حریف – به جای اعمال نیرو برای ضربه – یا حمله مستقیم از ویژگی های این هنر محسوب می شود. حرکات دست در این سبک بیشتر است و یکی از سبک های جنوبی چین محسوب می شود.تاریخچه وینگ چون در ایران وینگ چون کونگ فو در سال ۱۳۷۲ توسط سی فو فیروز کهامانی به ایران معرفی شد.در آن زمان او عضو سازمان جهانی وینگ چون و دانشجوی کرنشپشت آلمان بود. وینگچون شاگردان زیادی از جمله سیفو کهرانی، رضا خیبری، علی محبوبی، برادران فتحی، برادران رستمی، برادران کرمی، آقایان حسین قربانخانلو، کورش گیلانی، اردشیر محمدی نژاد، سعید قهرمان بیک، شیرویا حسن زاده و کامران پیرنیا و… را جذب کرد. … اشاره کرد. این افراد پس از مدتی به دلیل مسائلی راه خود را از وی جدا کردند و نمایندگی سبک های مختلف را بر عهده گرفتند. در سال 2009، سیفو کاهمانی سبک وو وو تائو را پایه گذاری کرد. نکات مهم در تمرین بال زیرا در حالت پروپ ستون فقرات باید کاملا صاف باشد و این وضعیت سالم ترین و قوی ترین حالت برای اسپارینگ است. یک عادت و ماهیچه ها و مغز خسته نمی شوند روش مشت زنان زیادی در وینگ چون هستند، مهم ترین نکته این است که آرنج باید به وسط بدن برسد و بدن را بپوشاند و درجه مچ نیز مهم است. محل تماس ساق پا باشد و باید توجه داشت که ساق پاها کاملا در مرکز بدن قرار دارند.هنگام مشت زدن، شانه ها نباید به عقب برگردند، زیرا قدرت پانچ وینگ چون مانند بوکس غربی از شانه ها می آید.هنگام تمرین و ضربه باید کاملاً آرام باشید تا نیرو و نیرو در بدن ایجاد شود و انتقال آن به حریف راحتتر باشد. هنگام مشت زدن نیازی به استراحت نیست و می توانید با آرنج شکسته مشت بزنید. 
آموزش وینگ چون پنج خط مهم در آموزش وینگ چون: 1). خط مرکزی بدن که بدن را به دو نیمه چپ و راست تقسیم می کند. این خط دارای نقوش طراحی است. ابتدا بدن در یک خط و آرنج صاف باشد.2). خط بین آرنج ها باید موازی با زمین باشد. ارتفاع بین آرنج ها نیز با این خط مشخص می شود. زاویه بین ساعد و بازو باید 135 درجه و فاصله از آرنج یک مشت باشد 3). خط دفاعی بونگ سائومی از مرکز سینه تا وسط ساعد است، زاویه بونگ سائو 135 درجه است. 4). فاصله بین دو حریف بسیار مهم است. برای ضربه زدن و دفاع بهتر. برای افزایش یا کاهش فاصله، از پاهای خود استفاده کنید، نه اینکه دستان خود را بکشید. این خط از کناره های بدن، از گوش، شانه و شانه تا زمین برای حفظ تعادل و تنظیم مرکز ثقل است.سطوح یادگیری وینگ چون دوره آموزشی وینگ چون شامل دوازده سطح یادگیری است که دو شکل اصلی Siu Nim Tao و Cham Qi، به علاوه تمرینات Pon Sao و Dan Chi و برنامه های Chi Sao را پوشش می دهد.علاوه بر ترکیب های مختلف دست در Siu Nim Tao، مجموعه استانداردی از فرم های پا نیز در این دوره آموزش داده می شود.نمرات یادگیری بر اساس موضوعات تدریس شده در هر دوره به سه بخش تقسیم می شود: پایه های 1-4، یادگیری مهارت های اولیه در سه فاصله زمانی مبارزه، کلاس اول: احترام و فروتنی، اصول سبک و مهارت های حرکتی، درگیر شدن در مسافت های طولانی، شروع سیو نیم تائو، شروع تمرین دستی با لات سائو، درجه دوم – مبارزه در مسافت طولانی با مشت و لگد، کل سیو نیم تائو، درجه سوم – انتقال از حمله از راه دور به مسافت میانی در تمرین. لات سائو در درجه چهارم آزادتر و روتین تر – رفتن از فاصله حمله متوسط به فاصله کوتاه و شروع فرم “چام چی” و “تمرین لمس دست ها به نان پون سائو و دانچی” سطوح 5 تا 8 درجه پنجم – نزدیک حملات برد و مبارزه همزمان با هر درجه 6 دو دست – شروع چی سائو و پیوستن نیرو به حریف درجه 7 – روش های نگه داشتن و قفل کردن دست و پا و دفع درجه 8 – روش های کشش و هل دادن درجه 9 تا 12 کاربرد درجه 9 – در برابر یک مهاجم و استفاده از تکنیک های کلاسیک 10 – در مقابل دو مهاجم و استفاده در قالب روش های رایگان درجه 11 – در برابر یک مهاجم مسلح با چاقو در کلاس کلاسیک درجه 12 – در مقابل دو مهاجم مسلح به اسلحه غوغا در کلاس نهم یادگیری، دانش آموز نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در کلاس هشتم) بلکه از کاربردهای آن نیز به خوبی استفاده کند.مهارت تنها تفاوت عمده بین این دو پایه است که بسته به مدرسه ای که دانش آموز در آن تحصیل می کند، پایه های 8 و 9 می تواند معادل مدرک کمربند سیاه باشد. اما در این موضوع اتفاق نظر وجود ندارد زیرا مقایسه مرسوم و سرعت متوسطی وجود ندارد.در برخی از مدارس پایه های مختلف با پیراهن های مختلف مشخص شده است، مانند لباس سفید برای کلاس پنجم، لباس خاکستری برای کلاس پنجم تا هشتم و مشکی برای کلاس.منبع: سایت خوی وب
