مسجد جامع قدیم دماوند، یکی از آثار باقی مانده از دوره سلجوقیان، مسجد جامع دماوند است. شبستان باشکوه آثار سلجوقی مسجد قدیم دماوند یکی از آثار تاریخی و بناهای مذهبی دوران سلجوقی است. این مسجد دارای ارزش های تاریخی، معماری و گردشگری است و در شهر دماوند استان تهران واقع شده است. قدیمی ترین قسمت این مسجد مناره های آجری و یکی از ستون های داخل شبستان آن است. بقیه قسمت‌های این مسجد تاریخی نیست و در سالهای اخیر به آن اضافه شده است مسجد جامع دماوند 
مسجد جامع دماوند در دوره صفویه بازسازی شده است. این مسجد بر روی بقایای یک مسجد قدیمی دیگر بنا شده است که طبق اسناد قدمت این مسجد به زمان سلجوقیان می رسد. اما برخی دیگر از باستان شناسان و کارشناسان معتقدند که قدمت این مسجد از این مسجد بیشتر است و قبل از دوره سلجوقی ساخته شده است.زیرا در مناطقی که اسلام به عنوان دین جدید وارد شده است، بناهای مذهبی آن مکان ها به مسجد تبدیل شده است.معماری مسجد جامع دماوند 
در قسمت جنوبی مسجد جامع دماوند، مسجد شبستان واقع شده است. این مسجد تاریخی بارها در اثر حوادث طبیعی مانند زلزله آسیب دیده و در طول سالیان متمادی مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته است. بنا بر منابع تاریخی، این مسجد در سال 821 هجری قمری مرمت شده است. در آن زمان بنایی به این مسجد سلجوقیان اضافه شد. همچنین این مسجد بین سالهای 927 تا 1081 هجری قمری پنج بار تعمیر و بازسازی شده است و پیداست که این مسجد در زمان صفویه بازسازی شده است. این مسجد شامل تالار و شبستان ستون دار، اتاق ها، مناره و شبستان زیرزمینی است. مناره مسجد از معدود آثار به جای مانده از دوران سلجوقی است که در ضلع شمال شرقی این مسجد قرار دارد و پس از گذشت قرن ها همچنان پابرجاست. فقط مناره این مسجد به طور جداگانه و مستقل در قسمت شمال شرقی دیوار مسجد ساخته شده است و یک طرف این مناره به دیوار مسجد متصل است و به صورت مستقل دیده می شود و فاقد کتیبه و تزئینات است.در جریان مرمت مسجد و بنای مسجد جدید، قسمت فوقانی مناره تعمیر و کتیبه ای به آن اضافه شد.از این رو این مناره قدیمی از دوره سلجوقی دارای کتیبه جدیدی با خط کوفی سفید بر زمینه آبی کاشی هاست. این کتیبه مزین به آیه 56 سوره احزاب است. صحن مسجد جامع دماوند زلزله به حیاط مسجد جامع قدیمی آسیب وارد کرد. کف پاسیو با سنگ فرش شده بود. در جهت شمال شرقی حیاط تالار و در شرق و شمال غرب اتاق هایی وجود داشت. در قسمت جنوبی و جنوب غربی مسجد مسجدی وجود داشت. مسجد جامع دماوند در ضلع جنوبی و شمالی صحن قرار داشت. این شبستان از طریق سه ورودی بزرگ طاقدار به صحن مسجد متصل می شد. ورودی میانی از دو ورودی عریض تر و بزرگتر بود. ورودی دیگری از ورودی جنوبی مسجد بود که وارد راهروی جنوبی می شد و از آنجا از درهای آن به شبستان می رفت. محراب های دیگر این مسجد نیز مشابه این محراب ساخته شده است.به احتمال زیاد این محراب ها در زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار تعمیر و مرمت شده و تغییراتی در آنها ایجاد شده است.محراب این مسجد شباهت زیادی به محراب مدرسه حیدریه قزوین و محراب مسجد گلپایگان دارد. بر اساس این شواهد و آثار به این نتیجه می رسد که این مسجد تاریخی متعلق به دوره سلجوقی است. تزئینات مسجد جامع دماوند 
آسیب به تزئینات مسجد جامع دماوند. در تزئینات این مسجد از صلیب های گچی در بسیاری از قسمت های مسجد به ویژه در بدنه و قسمت پایین ستون ها و زیر طاق ها استفاده شده است. دو ستون استوانه ای نزدیک محراب اصلی با گل و بوته روی قسمت بدنه آن تزیین شده بود و از دیگر تزئینات این مسجد مهرهای متقاطع گچی بین نوارهای عمودی آجر و نام امام علی به شکل صلیب است. همچنین یک مهر گچی مربعی وجود دارد که به چهار مربع کوچکتر تقسیم شده بود و درون هر مربع یک طرح ستاره تزئینی بود که با یک هشت ضلعی احاطه شده بود.کتیبه های مسجد جامع دماوند 
کتیبه های مسجد جامع دماوند در گذشته در دوران صفویه و قاجار که این مسجد بازسازی می شد، قسمت هایی از این مسجد را با کاشی تزیین می کردند.بر روی محراب ها و همچنین بر روی ستون ها کتیبه هایی وجود داشت که تنها بخشی از آن در مسجد فعلی دیده می شود و از بقیه کتیبه ها اطلاعی در دست نیست. بازسازی و مرمت مسجد جامع دماوند همانطور که گفته شد بنای این مسجد تاریخی بارها بر اثر حوادث طبیعی مانند زلزله آسیب دیده است اما خوشبختانه تقریباً همیشه مرمت شده است. این مسجد اولین بار در زمان خواجه یاقوت یعنی در سال 812 میلادی بازسازی شد. ح- در زمان شاه اسماعیل صفوی و بین سالهای 927 تا 1081 م. ح.، این مسجد پنج بار تعمیر شد. و در زمان ناصرالدین شاه در سال 1301 هجری قمری تعمیراتی در این مسجد انجام شد و در نهایت این مسجد در زمان حکومت پهلوی سه بار دیگر مرمت شد. این مسجد در سال 1337 توسط معماران لرزاده تکمیل شد. و نصرالله کیامری کاملاً بازسازی شد به گونه ای که مسجد قدیم به کلی ویران شد و بر پایه آن مسجد جدیدی بنا شد.
