بازی ارابه‌سواری مسابقه ارابه‌سواری یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در یونان باستان، امپراتوری روم و امپراتوری روم شرقی بود. این مسابقه ورزشی هم برای جوکی ها و هم برای اسب ها خطرناک بود زیرا مسابقات اغلب منجر به آسیب جدی و حتی مرگ می شد. اما این خطرات بر علاقه و اشتیاق تماشاگران افزوده بود تماشای مسابقات ارابه سواری برای بانوان نیز رایگان بود. در شکل رومی ارابه‌سواری، تیم‌ها با مجموعه‌های مختلفی از حامیان مالی شناسایی شدند. درست مانند ورزش‌های امروزی مانند فوتبال، تماشاگران قبلاً طرفداران سرسخت یک تیم بودند و از نظر عاطفی به برد یا باخت تیم خود وابسته بودند. 
مسابقه ارابه‌ها درگیری وحشیانه بین هواداران تیم‌های حریف انجام شد. این درگیری ها گاه به مسائل سیاسی تبدیل می شد و با دیدگاه های سیاسی یا مذهبی متقابل گره می خورد. به همین دلیل بسیاری از امپراطوران روم و بیزانس کنترل تیم ها را به دست گرفتند و مردانی را برای نظارت بر آنها گماشتند و پس از سقوط روم از اهمیت این ورزش در دنیای غرب کاسته شد.در امپراتوری روم شرقی، تیم‌های ارابه‌سواری نقش سیاسی خود را برای چندین قرن ادامه دادند.پس از شورش نیکا، ورزش ارابه‌سواری به تدریج اهمیت خود را از دست داد. 
Chariot Race مسابقه ارابه سواری نوعی بازی اسب دوانی است که به نام مسابقه ارابه سواری با سرعت یورتمه نیز شناخته می شود. در این بازی اسب را به گاری می بندند که وزن سبکی دارد و اسب باید هنگام راه رفتن به آرامی یا یورتمه سواری گاری را بکشد. اگر اسب به جای یورتمه روی چهار دست و پا برود، ارابه سوار باید بازی را شروع کند. ارابه‌سواری اغلب برای رانندگان و اسب‌هایشان خطرناک بود که اغلب دچار جراحات جدی و حتی مرگ می‌شدند. و هیجان زیادی معادل موتور سیکلت مدرن به ارمغان می آورد. مسابقات برای تماشاگران برخی از جنبه‌های سازمانی ارابه‌سواری با روش‌های رایج در ورزش حرفه‌ای ارابه‌سواری امروزی مطابقت دارد. زمان دقیق اختراع ارابه‌سواری مشخص نیست، اما مسلم است که قدمت آن به اندازه خود ارابه‌ها است.از شواهد مربوط به آثار هنری و سرامیک می توان دریافت که این مسابقات از زمان یونان باستان وجود داشته است و اولین اشاره ادبی به آنها در ایلیاد نوشته شده توسط هومر در تشییع جنازه پاتروکلوس یافت می شود.
عرصه ارابه‌سواری شرکت کنندگان در این مسابقه دیومدس، آمولوس، آنتیلوخوس، منلائوس و مریونس نام داشتند که برنده این مسابقه دیومدس بود که یک کنیز و یک دیگ به عنوان جایزه دریافت کرد. جایگاه ویژه ای در بازی های المپیک. بر اساس یک افسانه، پادشاه اونوموس دختران خود را به عنوان جایزه به برندگان این مسابقه داد. در دنیای باستان، این ورزش یک شکل محبوب مسابقه بین وسایل نقلیه کوچک دو چرخ با دو، چهار یا شش اسب بود. این مسابقات یکی از بخش های برجسته بازی های المپیک باستان و سایر بازی های مربوط به جشن های مذهبی یونان بود. ایرانیان حداقل از سال 1500 پس از میلاد توانسته اند انواع اسب ها را پرورش دهند و اسب سواری و ارابه دوانی و پیشتاز سایر ملل جهان باستان بوده اند تا جایی که آریایی ها (بزرگترین و از شاخه شرقی هندوستان) -قبایل اروپایی) هنگام ورود به سرزمین ایران اسب و ارابه و ارابه با خود آوردند. منبع: سایت خوی وب
