برخی از حیوانات مستقل تر از دیگران هستند. بسیاری از آنها می توانند بدون نظارت والدین از پس خود برآیند – تصور کنید بچه لاک پشت های دریایی روی شن ها از تخم بیرون می آیند و سپس راهی اقیانوس می شوند. حیوانات دیگر، مانند زرافه‌های تازه متولد شده، می‌توانند چند ساعت پس از تولد روی دست‌ها و پاهای خود بالا رفته و راه بروند. 
نوزادان قبل از اینکه بتوانند کارهایی را برای خود انجام دهند به سال‌ها توجه نیاز دارند. طبق نقاط عطف رشد کودک که توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) مورد مطالعه قرار گرفته است، نوزادان انسان نمی‌توانند بدون کمک سر خود را در دو ماه اول زندگی بالا نگه دارند. آنها معمولاً ابتدا در چهار ماهگی غلت می زنند و در حدود شش ماهگی می نشینند. آنها معمولاً از 9 ماهگی شروع به نشستن می کنند و اولین قدم های آزمایشی خود را در حدود یک سالگی برمی دارند، اما حتی در آن زمان، نوزادان تازه شروع به کار می کنند.حداقل یک سال یا بیشتر طول می کشد تا ابتدایی ترین مهارت های بقا مانند راه رفتن و غذا خوردن به طور مستقل ایجاد شود و کودکان اغلب بیش از ده سال به والدین یا مراقبان خود وابسته هستند تا بتوانند بخش هایی از جهان را به تنهایی مدیریت کنند. صورت حسابو به گفته محققان، این درست است. زمان اضافی که انسان برای دستیابی به این توانایی ها نیاز دارد، بخشی از رابطه تکاملی با داشتن مغزهای توسعه یافته است. مغزهایی که می توانند استدلال پیچیده، ارتباطات و تعاملات اجتماعی و همچنین نیازهای فیزیکی و توانایی های فیزیکی را کنترل کنند ترک لانه به گفته جان دامباچر، رئیس پرنده شناسی و شاخه جانورشناسی مرتبط با پستانداران در آکادمی علوم کالیفرنیا: حیوانات “وقتی” به دلایل زیادی که مربوط به بیولوژی و رفتار آنهاست، فرزندان مستقلی تولید می کنند.” برخی از حیوانات بچه باید تا حد امکان سریع باشند، در آب یا در خشکی، زیرا بزرگسالان دائما در حال حرکت هستند و جوان باید به آنها برسند (یا از شکارچیان فرار کنند. سایر گونه‌هایی که زیاد گردش نمی‌کنند در لانه‌ها یا لانه‌های خود باقی می‌مانند جوجه‌های تازه بیرون آمده بهتر می‌توانند از خود مراقبت کنند.به عنوان مثال، پرندگان را در نظر بگیریددامباپچر گفت: پرندگان آوازخوان، سینه قرمز و سینه آبی، کم و بیش برهنه (بدون بال و پر) به دنیا می آیند و چشمانشان بسته است و کاری جز بالا بردن سر و دریافت غذا از والدین خود نمی توانند انجام دهند. زنده. علوم پایه. از طرفی جوجه هایی که به تازگی هچ شده اند بهتر می توانند از خود مراقبت کنند. دامباچر گفت: «آنها پرهای نرمی دارند. توانایی راه رفتن؛ و آنها می توانند انعام بگیرند.» او افزود: «اردک ها می توانند مدت کوتاهی پس از جوجه ریزی به آب بروند و به دنبال مادرشان شنا کنند،» زیرا در حداکثر اندازه تخمی که او می گذارد منتقل می شود. اردک های بزرگتر، جوجه ها و غازها می توانند تخم‌گذاری می‌کند، تخم‌هایی بزرگتر که حاوی مواد مغذی بیشتری هستند؛ بنابراین، جنین می‌تواند زمان بیشتری را در داخل تخم بگذارد تا رشد و نمو کند.تخم مرغ آوازخوان بدون توجه به اندازه بدن والدین بسیار بزرگ است. بنابراین، فرزندان آنها در وضعیت کمتر توسعه یافته به دنیا می آیند و به زمان بیشتری زیر بال والدین خود نیاز دارند.زیست شناسی و رفتار دامباچلر گفت که تنوع مشابهی در پستانداران وجود دارد. اگرچه همه پستانداران نوزاد به مادر خود برای غذا نیاز دارند، اما برخی از آنها از نظر جسمی توانایی بیشتری نسبت به دیگران دارند. کره اسب ها می توانند بلافاصله پس از تولد به طور مستقل بایستند و راه بروند زیرا مادیان های بالغ به اندازه کافی بزرگ هستند و می توانند به اندازه کافی باردار شوند و جنین های آنها زمان کافی برای رشد و نمو دارند. این باعث می شود که آنها حتی در نوزادی نیز از نظر جسمی توانمند باشند. با این حال، پرندگان آوازخوان تقریباً برهنه (بدون پر و بال) و با چشمان بسته به دنیا می آیند و باید با گرمای بدن مادر در لانه گرم نگه داشته شوند، آنها نمی توانند برای مدت طولانی از بچه های خود حمایت کنند. بر اساس مطالعه ای که در سال 2012 منتشر شد، محدودیت های فیزیکی و متابولیکی برای بارداری و زایمان انسان وجود دارد.قبلاً ثابت شده بود که مغز و جمجمه نوزادان در حال رشد بزرگتر از (به طور متوسط) در رحم رشد نمی کند زیرا در لگن مادر قرار نمی گیرند. به نظر می‌رسد توانایی‌های فیزیکی اولیه انسان‌ها از حیوانات عقب‌تر است. این مطالعه نشان داد که دوره بارداری 9 ماهه (به طور متوسط) احتمالاً طولانی‌ترین دوره‌ای است که در طی آن یک زن می‌تواند سرعت متابولیک تسریع شده لازم برای رنج در دوران بارداری را حفظ کند. دامباچلر افزود: اما خودکفایی بچه پستانداران فقط به اندازه گونه و سرعت متابولیسم آن بستگی ندارد. خودکفایی نیز با توجه به اکولوژی گونه و اینکه چه مقدار از رفتار آن ذاتی است و چه مقدار از والدین آموخته می شود، تعیین می شود. تمرینات گروهی این عدد نشان دهنده مسیر طولانی است که نوزاد انسان از بی دفاعی تا کودکی و بزرگسالی باید طی کند. البته با توجه به اینکه چقدر باید از والدین خود در مورد ارتباط و رفتار اجتماعی بیاموزند.آهسته و پیوسته ماریانلا کاساسولا، دانشیار دپارتمان تکامل انسانی دانشگاه کرنل، گفت: روند طولانی رشد و تکامل انسان ها یک “برکت” است و بیشتر از آنچه کارشناسان تصور می کنند طول می کشد.قشر جلوی مغز حتی تا بزرگسالی نیز به رشد و تکامل خود ادامه می‌دهد. اگرچه به نظر می‌رسد انسان‌ها از نظر توانایی‌های فیزیکی اولیه خود از حیوانات عقب‌تر هستند، در دراز مدت، درماندگی طولانی‌مدت انسان‌ها در نهایت عملکرد شناختی مهمی را فراهم می‌کند. نتیجه. کاساسولا به لایو ساینس گفت: هر چه سرعت بلوغ بیشتر باشد، به ما امکان می دهد فکر کنیم پیچیده تر است.”
نوزادان قبل از اینکه بتوانند کارهایی را برای خود انجام دهند به سال‌ها توجه نیاز دارند. طبق نقاط عطف رشد کودک که توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) مورد مطالعه قرار گرفته است، نوزادان انسان نمی‌توانند بدون کمک سر خود را در دو ماه اول زندگی بالا نگه دارند. آنها معمولاً ابتدا در چهار ماهگی غلت می زنند و در حدود شش ماهگی می نشینند. آنها معمولاً از 9 ماهگی شروع به نشستن می کنند و اولین قدم های آزمایشی خود را در حدود یک سالگی برمی دارند، اما حتی در آن زمان، نوزادان تازه شروع به کار می کنند.حداقل یک سال یا بیشتر طول می کشد تا ابتدایی ترین مهارت های بقا مانند راه رفتن و غذا خوردن به طور مستقل ایجاد شود و کودکان اغلب بیش از ده سال به والدین یا مراقبان خود وابسته هستند تا بتوانند بخش هایی از جهان را به تنهایی مدیریت کنند. صورت حسابو به گفته محققان، این درست است. زمان اضافی که انسان برای دستیابی به این توانایی ها نیاز دارد، بخشی از رابطه تکاملی با داشتن مغزهای توسعه یافته است. مغزهایی که می توانند استدلال پیچیده، ارتباطات و تعاملات اجتماعی و همچنین نیازهای فیزیکی و توانایی های فیزیکی را کنترل کنند ترک لانه به گفته جان دامباچر، رئیس پرنده شناسی و شاخه جانورشناسی مرتبط با پستانداران در آکادمی علوم کالیفرنیا: حیوانات “وقتی” به دلایل زیادی که مربوط به بیولوژی و رفتار آنهاست، فرزندان مستقلی تولید می کنند.” برخی از حیوانات بچه باید تا حد امکان سریع باشند، در آب یا در خشکی، زیرا بزرگسالان دائما در حال حرکت هستند و جوان باید به آنها برسند (یا از شکارچیان فرار کنند. سایر گونه‌هایی که زیاد گردش نمی‌کنند در لانه‌ها یا لانه‌های خود باقی می‌مانند 
جوجه‌های تازه بیرون آمده بهتر می‌توانند از خود مراقبت کنند.به عنوان مثال، پرندگان را در نظر بگیریددامباپچر گفت: پرندگان آوازخوان، سینه قرمز و سینه آبی، کم و بیش برهنه (بدون بال و پر) به دنیا می آیند و چشمانشان بسته است و کاری جز بالا بردن سر و دریافت غذا از والدین خود نمی توانند انجام دهند. زنده. علوم پایه. از طرفی جوجه هایی که به تازگی هچ شده اند بهتر می توانند از خود مراقبت کنند. دامباچر گفت: «آنها پرهای نرمی دارند. توانایی راه رفتن؛ و آنها می توانند انعام بگیرند.» او افزود: «اردک ها می توانند مدت کوتاهی پس از جوجه ریزی به آب بروند و به دنبال مادرشان شنا کنند،» زیرا در حداکثر اندازه تخمی که او می گذارد منتقل می شود. اردک های بزرگتر، جوجه ها و غازها می توانند تخم‌گذاری می‌کند، تخم‌هایی بزرگتر که حاوی مواد مغذی بیشتری هستند؛ بنابراین، جنین می‌تواند زمان بیشتری را در داخل تخم بگذارد تا رشد و نمو کند.تخم مرغ آوازخوان بدون توجه به اندازه بدن والدین بسیار بزرگ است. بنابراین، فرزندان آنها در وضعیت کمتر توسعه یافته به دنیا می آیند و به زمان بیشتری زیر بال والدین خود نیاز دارند.زیست شناسی و رفتار دامباچلر گفت که تنوع مشابهی در پستانداران وجود دارد. اگرچه همه پستانداران نوزاد به مادر خود برای غذا نیاز دارند، اما برخی از آنها از نظر جسمی توانایی بیشتری نسبت به دیگران دارند. کره اسب ها می توانند بلافاصله پس از تولد به طور مستقل بایستند و راه بروند زیرا مادیان های بالغ به اندازه کافی بزرگ هستند و می توانند به اندازه کافی باردار شوند و جنین های آنها زمان کافی برای رشد و نمو دارند. این باعث می شود که آنها حتی در نوزادی نیز از نظر جسمی توانمند باشند. با این حال، پرندگان آوازخوان تقریباً برهنه (بدون پر و بال) و با چشمان بسته به دنیا می آیند و باید با گرمای بدن مادر در لانه گرم نگه داشته شوند، آنها نمی توانند برای مدت طولانی از بچه های خود حمایت کنند. بر اساس مطالعه ای که در سال 2012 منتشر شد، محدودیت های فیزیکی و متابولیکی برای بارداری و زایمان انسان وجود دارد.قبلاً ثابت شده بود که مغز و جمجمه نوزادان در حال رشد بزرگتر از (به طور متوسط) در رحم رشد نمی کند زیرا در لگن مادر قرار نمی گیرند.
به نظر می‌رسد توانایی‌های فیزیکی اولیه انسان‌ها از حیوانات عقب‌تر است. این مطالعه نشان داد که دوره بارداری 9 ماهه (به طور متوسط) احتمالاً طولانی‌ترین دوره‌ای است که در طی آن یک زن می‌تواند سرعت متابولیک تسریع شده لازم برای رنج در دوران بارداری را حفظ کند. دامباچلر افزود: اما خودکفایی بچه پستانداران فقط به اندازه گونه و سرعت متابولیسم آن بستگی ندارد. خودکفایی نیز با توجه به اکولوژی گونه و اینکه چه مقدار از رفتار آن ذاتی است و چه مقدار از والدین آموخته می شود، تعیین می شود. تمرینات گروهی این عدد نشان دهنده مسیر طولانی است که نوزاد انسان از بی دفاعی تا کودکی و بزرگسالی باید طی کند. البته با توجه به اینکه چقدر باید از والدین خود در مورد ارتباط و رفتار اجتماعی بیاموزند.آهسته و پیوسته ماریانلا کاساسولا، دانشیار دپارتمان تکامل انسانی دانشگاه کرنل، گفت: روند طولانی رشد و تکامل انسان ها یک “برکت” است و بیشتر از آنچه کارشناسان تصور می کنند طول می کشد.قشر جلوی مغز حتی تا بزرگسالی نیز به رشد و تکامل خود ادامه می‌دهد. اگرچه به نظر می‌رسد انسان‌ها از نظر توانایی‌های فیزیکی اولیه خود از حیوانات عقب‌تر هستند، در دراز مدت، درماندگی طولانی‌مدت انسان‌ها در نهایت عملکرد شناختی مهمی را فراهم می‌کند. نتیجه. کاساسولا به لایو ساینس گفت: هر چه سرعت بلوغ بیشتر باشد، به ما امکان می دهد فکر کنیم پیچیده تر است.”
