حکایت ضرب المثل به قانون اساسی رسید، کنایه از این است که طرف مورد نظر قدم برداشته و چون کاری جز این ندارد صف را بسته و ساکت شده، مردم ایران به دلیل آن بیدار شده بودند. خشونت و در میان ملت های غرب سرایت کرد و آزادی خواهان همه جا قیام کرده بودند، عده ای دلالان که به دنبال بازار آشفته بودند، خود را در جرگه آزادی خواهان و به اصطلاح مشروطیت قرار دادند. کاتولیک تر از اوکی به قول حاج میرزا یحیی دولت آبادی، این مردمی که شمشیر استبداد را زیر ردای مشروطه می زنند، روز طرفدار مشروطه و شب مستبد هستند و هر سرنوشتی به این ملت می رسد از این جماعت است. در هر لباسی خودنمایی کنید کم کم کار مبارزه و انقلاب زیاد شد و سنگرهای مخالفان یکی پس از دیگری به دست آزاد مردان مشروطیت افتاد.در چنین مواقعی که خیال نگرانی و نگرانی نمی شد و مخالفان با یأس و نگرانی شدید شکست می خوردند، آن عده اندک از فرصت استفاده می کردند و پس از به دست آوردن ثروت و غنای کافی که هدف و کمال آنها بود، به گوشه تنهایی بازنشسته شدند. . و انزوای پیشرونده آنها چنان خاموش شد که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده استگرچه سکوت و انزوای نابهنگام این قوم در تحقق آرمانهای ملی ایرانیان تأثیری نداشت، زیرا مشروطیت حاصل شده بود، کاخ استبداد ویران شده بود، اما این اقدام و اقدام غیرمنتظره آن مردم فرصت طلب هیچ تأثیری نداشت. تأثیر بر کندی پیشرفت انقلاب مشروطه. مدتی بود که خواهان واقعی را دچار سرگیجه کرده بود. زیرا هدف این افراد از همکاری با آزادیخواهان صدر شریت در واقع قانون اساسی دیگری بود که با قانون اساسی در تضاد بود. عریضه مشروطه خواهان، پس پس از رسیدن به مشروطه خود و نیره هوس و خاموش کردن امیال نفسانی خود در ویرانه های روشن دین، راه خود را رفتند و هر کدام از گوشه ای رفتند. مشروطه خواهان و انقلابیون ایران وقتی دیدند که مبارزات این مشروطه خواهان چینی صرفاً برای تأمین منابع شخصی است نه تحقق امیدها و خیرات ملی و صلاح حاکم پادشاهی و ملت است، پس هر وقت در موردشان بحث می شد، چشمانشان را تنگ می کردند و با کنایه می گفتند: فلانی به مشروطه رسید، یعنی به مقصودش رسید، دیگر کاری به استبداد و آزادی ندارد.از آن تاریخ، یعنی از آغاز مشروطیت، این عبارت به صورت ضرب المثل درآمد و در مواقع لزوم برای شناسایی اهل ابن الوطق به کار می رود.ضرب المثل به مشروطه اش رسید
حکایت ضرب المثل به قانون اساسی رسید، کنایه از این است که طرف مورد نظر قدم برداشته و چون کاری جز این ندارد صف را بسته و ساکت شده، مردم ایران به دلیل آن بیدار شده بودند. خشونت و در میان ملت های غرب سرایت کرد و آزادی خواهان همه جا قیام کرده بودند، عده ای دلالان که به دنبال بازار آشفته بودند، خود را در جرگه آزادی خواهان و به اصطلاح مشروطیت قرار دادند. کاتولیک تر از اوکی به قول حاج میرزا یحیی دولت آبادی، این مردمی که شمشیر استبداد را زیر ردای مشروطه می زنند، روز طرفدار مشروطه و شب مستبد هستند و هر سرنوشتی به این ملت می رسد از این جماعت است. در هر لباسی خودنمایی کنید کم کم کار مبارزه و انقلاب زیاد شد و سنگرهای مخالفان یکی پس از دیگری به دست آزاد مردان مشروطیت افتاد.در چنین مواقعی که خیال نگرانی و نگرانی نمی شد و مخالفان با یأس و نگرانی شدید شکست می خوردند، آن عده اندک از فرصت استفاده می کردند و پس از به دست آوردن ثروت و غنای کافی که هدف و کمال آنها بود، به گوشه تنهایی بازنشسته شدند. . و انزوای پیشرونده آنها چنان خاموش شد که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده استگرچه سکوت و انزوای نابهنگام این قوم در تحقق آرمانهای ملی ایرانیان تأثیری نداشت، زیرا مشروطیت حاصل شده بود، کاخ استبداد ویران شده بود، اما این اقدام و اقدام غیرمنتظره آن مردم فرصت طلب هیچ تأثیری نداشت. تأثیر بر کندی پیشرفت انقلاب مشروطه. مدتی بود که خواهان واقعی را دچار سرگیجه کرده بود. زیرا هدف این افراد از همکاری با آزادیخواهان صدر شریت در واقع قانون اساسی دیگری بود که با قانون اساسی در تضاد بود. عریضه مشروطه خواهان، پس پس از رسیدن به مشروطه خود و نیره هوس و خاموش کردن امیال نفسانی خود در ویرانه های روشن دین، راه خود را رفتند و هر کدام از گوشه ای رفتند. مشروطه خواهان و انقلابیون ایران وقتی دیدند که مبارزات این مشروطه خواهان چینی صرفاً برای تأمین منابع شخصی است نه تحقق امیدها و خیرات ملی و صلاح حاکم پادشاهی و ملت است، پس هر وقت در موردشان بحث می شد، چشمانشان را تنگ می کردند و با کنایه می گفتند: فلانی به مشروطه رسید، یعنی به مقصودش رسید، دیگر کاری به استبداد و آزادی ندارد.از آن تاریخ، یعنی از آغاز مشروطیت، این عبارت به صورت ضرب المثل درآمد و در مواقع لزوم برای شناسایی اهل ابن الوطق به کار می رود.
