زخم مزمن چیست؟ زخم مزمن چیست و چگونه درمان می شود؟ زخم مزمن زخمی است که پس از 30 روز بهبود نمی یابد و شروع به گسترش می کند. فاز اگر شکست بخورد، به عنوان زخم مزمن شناخته می شود. اگر زخم پس از 4 هفته درمان به درمان پاسخ ندهد یا در عرض 2 ماه به طور کامل بهبود نیابد، زخم مزمن است. زخمی که برای مدت طولانی خوب نمی شود نیاز به مراقبت ویژه دارد. اگر زخم به درمان مرسوم پاسخ نداد، باید برای درمان به متخصص زخم مراجعه کنید. معمولاً دلایل زمینه‌ای مانند دیابت، مشکلات گردش خون یا درمان‌های پیچیده سرطان می‌توانند به طور قابل توجهی روند بهبود طبیعی بدن را مختل کنند. برخی از زخم های مزمن ناشی از زخم بستر، تروجان ها یا عفونت ها هستند. به طور کلی زخم های مزمن عواقب جدی برای نماز دارند و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهند.
عوامل موثر بر ظاهر زخم های مزمن – فشار – تروما – ایجاد زخم در اندام تحتانی – افزایش تعداد باکتری ها – حضور بیش از حد آنزیم های تجزیه کننده پروتئین – کاهش فاکتورهای رشد، متالوپروتئینازهای ماتریکس، تخریب ساختارهای سلولی سطح – سلول های قدیمی و غیره طبیعی: علائم درمان ناکافی زخم های مزمن زخم های مزمن عموماً با افزایش حاشیه زخم و عدم پیشرفت در بهبود مشخص می شوند.اطراف زخم مزمن ملتهب است و این التهاب روی زخم اثر منفی می گذارد عوامل خطر زخم مزمن عوامل زیادی وجود دارند که احتمال زخم مزمن را در بیماران افزایش می دهند. به طور کلی، افراد دارای اضافه وزن، افراد مبتلا به دیابت، افراد مبتلا به نارسایی وریدی، افرادی که نمی توانند حرکت کنند و بیماران مسن در معرض خطر آسیب های مزمن هستند. علائم زخم مزمن 
، درمان زخم مزمن، درمان زخم مزمن بسته به نوع زخم و علت زمینه ای متفاوت است. وقتی پزشک متوجه عدم پیشرفت در بهبود زخم می شود، علت اصلی زخم را در نظر می گیرد. به عنوان مثال، افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق را بهبود بخشند. زخم ها و زخم های دیابتی باید فشار را در ناحیه آسیب دیده کاهش دهند. زخم های شریانی نیاز به عروق مجدد دارند و زخم های وریدی باید با درمان فشرده سازی بهبود یابند. آنها انواع 
از زخم های مزمن، انواع زخم های مزمن، زخم های مزمن عفونی را پیدا می کنند: بروز عفونت تأثیر قابل توجهی بر تأخیر در بهبود زخم دارد. در بیشتر موارد، بروز عفونت در زخم منجر به زخم مزمن می شود.علائم اصلی عفونت زخم عبارتند از: بوی بد، ترشحات زرد رنگ، تشکیل بافت مرده، التهاب، درد و قرمزی.زخم های جراحی مزمن: اگر مراقبت های مناسب پس از جراحی برای جلوگیری از عفونی شدن زخم با باکتری انجام نشود، این احتمال وجود دارد که برش های جراحی به زخم های مزمن تبدیل شوند. در روزهای پس از جراحی، مراقب علائم خطر، از جمله قرمزی یا رگه‌ها در اطراف محل جراحی، درد یا ضربان، تف کردن، بوی بد و تب باشید. زخم های مزمن: زخم ها شایع ترین نوع زخم مزمن هستند زخم مزمن شریانی: این زخم ها معمولاً به دلیل فشار خون بالا، انسداد عروق خونی یا لخته شدن خون ایجاد می شوند. زخم شریانی جریان خون را در ناحیه آسیب دیده قطع می کند. زخم های شریانی معمولاً در پاها ایجاد می شوند و زمانی که پاهای بیمار فعال هستند یا در ارتفاع بیشتری قرار دارند می توانند باعث درد شوند.زخم دیابتی مزمن: بیماران دیابتی اغلب زخم دارند، به ویژه زمانی که نوروپاتی باعث کاهش حس در اندام تحتانی شود. زخم بستر مزمن: زخم بستر به عنوان زخم فشاری شناخته می شود و زمانی رخ می دهد که وزن ثابت یا اصطکاک در یک ناحیه معین در مدت زمان طولانی باعث پارگی پوست شود.زخم فشاری در پشت، مچ پا و پا شایع است.پوست بیمار قبل از ظاهر شدن زخم فشاری قرمز، خارش، متورم، تغییر رنگ و تاول می شود. زخم تروماتیک مزمن: صدمات و ضربه شدید می تواند منجر به تشکیل زخم شود. به عنوان مثال، صدمات ناشی از تصادف می تواند باعث از بین رفتن بافت و آسیب به قسمت ها و اندام های بدن و زخم های مزمن شود. زخم مزمن وریدی: اگر دریچه های داخل ورید نتوانند خون را به طول مناسب منتقل کنند، زخم های وریدی ایجاد می شود و خون در داخل سیاهرگ ایجاد می شود. یک ناحیه ملتهب و متورم می شود. زخم های وریدی معمولا در پاها به خصوص بین مچ پا و زانو ایجاد می شود و اغلب به شکل نامنظم دیده می شود و باعث درد شدید می شود.