بازی محلی “گردو بازی”گارود بازی (جوز وازی) در کارود – طالقاندر. این بازی یکی از بازی های بسیار قدیمی طالقان است. هر تعداد بازیکن می توانند بازی را شروع کنند. هر کدام تعدادی آجیل (mal = mal ) برای شرکت دارند. در بازی آن را روی زمین می گذارند. آجیل ها در یک مسیر مستقیم و در فاصله یکسان از یکدیگر چیده می شوند، سپس شرکت کنندگان گردترین و کوچک ترین مهره را که به آن کله می گویند، در همان فاصله از مهره اول روی زمین قرار می دهند و انگشت وسط خود را روی آن قرار می دهند. زمین دست راست پشت انگشت سبابه دست چپ قرار می گیرد و با کشیدن انگشت وسط آن را به سر می زنند (تقریباً مثل اینکه دارند تیله بازی می کنند) و سر را به سمت توپ اول رها می کنند. اگر سر به مال بخورد، مال صاحب سر می شود و اگر سر به مال نخورد، سر جای خود می ماند تا بقیه به ترتیب سرشان را پایین بیاورند و دوباره نوبت به نفر اول برسد. .اگر کسي سر کسي را که قبلاً با سر خود پول گرفته است بزند، پول دزدي را از صاحب پول مي گيرد و معمولاً وقتي به سر صاحب آن مي زند، مي گويد (هرچ کله يا ملش = هارک کله). یا ملش) یعنی اگر سرم به سر و/یا به ملک کناری برخورد کند مال من خواهد بود.به این ترتیب صاحب سر شکست خورده از آن فاصله دور می شود، اگر یک سر جلوی پول به گونه ای قرار گیرد که سرهای دیگر به آن مال برخورد نکنند، صاحبان سرهای دیگر می توانند با گفتن راه را ببندند. کلمه ( دوغان = دوغان ) انجام دهنده را هل می دهد و مال را می زند و سر را سر جای قبلی می گذارد ، اگر صاحب سر مزاحم قبل از همه بگوید ( چورتکیل = چورتکیل ) سر او نمی تواند دستور سرها به این صورت است: کسی که اول ضربه به سرش بزند در دور بعد نفر آخر می شود و نفر آخر این دور نفر اول دور بعد است و به این ترتیب دور سوم دور می شود. هفتگی) و . و آخرین نفر gowgalvan است. بازی برای هر نفر زمانی به پایان می رسد که تمام وسایل خود را گم کند.