بازی محلی عشایر در فصل قشلاق و در هنگام کوچ مسائل، همه عشایر فرصت بازی را محکم می کنند، اما در فصل تابستان که ایل در ییلاق است و در آخر قشلاق که خارج از قشلاق هستند. قشلاق و باران های بهاری گرد و غبار را می شویند. و هوا تمیز است، فرصت خوبی برای بازی است. هنگام غروب آفتاب، پس از مرخصی از محل کار، به ویژه پس از توقف بارندگی، جوانان بازی های خود را از اطراف چادرها در منطقه ای صاف و عاری از سنگ و آوار شروع می کنند در طول بازی معمولا افراد بیکار، از افراد مسن گرفته تا کودکان کوچک ، دور میدان جمع می شوند و چون بازی به صورت گروهی است و حالت رقابتی دارد آنها را تشویق می کنند. بازی محلی منج (بازی پنجره): بازی محلی 
در این در بازی پرتاب یکی از بازیکنان روی زمین می نشیند و پاهای خود را دراز می کند سپس همه بازیکنان یکی یکی از روی پاهای خود می پرند. در مرحله دوم پاشنه خود را روی توپ پای دیگرش قرار می دهد، این بار افراد روی هر دو پا می پرند.در مرحله سوم بازیکن نشسته یک دست را روی هر دو پای خود قرار می دهد و در مرحله چهارم از دست دیگر استفاده می کند.اگر شخصی در حین پریدن پایش به بدن فرد نشسته برخورد کند، ضرر می کند و باید در جای نشسته بنشیند. در ادامه بازی اگر همه افراد می توانستند روی دست و پای فرد نشسته بپرند فرد دیگری به قید قرعه انتخاب می شود و در مقابل او می ایستد. فرد نشسته طوری می نشیند که کف پاها با هم برخورد کنند و این بار ارتفاع مانع دو برابر شود و یا گاهی پاهای خود را باز کرده و مانع به صورت طولی منبسط می شود. در بعضی جاها تعداد افراد نشسته به چهار نفر افزایش می یابد، به این صورت که دو نفر از پاهای خود استفاده می کنند و دو نفر دیگر از پاهای خود استفاده می کنند و ارتفاع آنها به بیش از دو متر می رسد. : 
بازی ترنا این بازی در اکثر مناطق روستایی محبوب است. و مناطق عشایری ایران و به نام های مختلف. ابتدا به تعداد بازیکنان دایره ای روی زمین کشیده می شود سپس شرکت کنندگان به قید قرعه به دو گروه تقسیم می شوند که یک تیم داخل دایره می ایستد و تیم دیگر دور دایره می ایستد.گروه داخل دایره تسمه ها یا تسمه ها را به صورت افقی با فاصله مساوی قرار می دهند به طوری که یک سر کمربند روی خط دایره و سر دیگر کمربند به سمت مرکز دایره باشد.برای محافظت از ترنا، هر فرد باید پای خود را روی آن بگذارد یا با گذاشتن پای خود بر روی پای افراد خارجی، آنها را بسوزاند. اگر فهرست نهایی به دست تیم بیرونی افتاد، سعی کنید با فهرست کوتاه به پای افراد داخل دایره ضربه بزنید، آنها را مجبور کنید بنشینند و بدون دست زدن به پاهای حریف، فهرست نهایی یا افراد بیشتری را حذف کنید. اگر پای افراد داخل دایره به پای فردی خارج از دایره برخورد کند، تیم بیرونی شکست خورده است و دو تیم باید جایگزین شوند. آتش روشن می کنند و سنگ را روی آتش می گذارند تا داغ شود. سپس برای تعیین گروهی که باید از آتش سوزی مراقبت کنند، قرعه کشی می شود. سپس چشمان افراد گروه دیگر بسته می شود و گروه نگهبان سنگ را از آتش بیرون می آورند و در تاریکی می اندازند، سپس چشمان گروه مقابل باز می شود و به دنبال سنگ می روند; گروه نگهبان هم باید همین کار را بکند.اگر گروه نگهبان سنگ را پیدا کرده و داخل آتش بیندازند، بازی به همین ترتیب تکرار می شود.اما اگر فردی از گروه مقابل این کار را انجام دهد جای دو گروه عوض می شود.بازی محلی قیقاج: 
بازی محلی و سنتی قیقاج در لغت به معنای حرکت در پیچ و خم است.در این بازی افراد در حال دویدن سوار اسب می شوند. سریع، هدف را نشانه بگیرید و اغلب با تفنگ به آن شلیک کنید. بازی به گونه ای انجام می شود که آنها یک هدف را در زمین مشخص می کنند. سوارکاران (مرد یا ماده) با سرعت و چهار اسب، علاوه بر چرخش و حرکات آکروباتیک مانند جاخالی دادن های خاص و پرش های اسب، از زیر شکم و بین آن دو به سمت هدف و به شکلی دیگر به سمت اسب نشانه می روند. دستان اسب در مراسم عروسی برخی از عشایر یا عشایر غرب ایران، وقتی عروس را به خانه داماد می آورند، اسب سواران بازی قیقاج را همراه با آواز آرام انجام می دهند تا به شادی و هیجان بیافزایند. مراسم عروسی این بازی که متاثر از فرهنگ مردم منطقه است با حماسه و دلاوری همراه است و روحیه شجاعت و دلاوری را تقویت می کند. اسب در زندگی اجتماعی عشایر ایرانی نقش حیاتی و اسطوره ای دارد و بسیاری از فعالیت های زندگی با آن انجام می شود.بازی محلی تنور: 
بازی های محلی و سنتی بازیکنان عشایری به دو گروه تقسیم می شوند.سپس گروه «تانور» را با خط یا خط مشخص می کنند. اعضای گروه تنور به صورت دایره ای کنار هم می ایستند و دست های خود را روی شانه های یکدیگر می گذارند و سرشان را روی هم می گذارند. یکی از اعضای گروه تنور بیرون ایستاده و در حالی که دستش روی تنور است، آن را محاصره می کند. افراد گروه مقابل سعی می کنند خود را به بالای تنور برسانند، البته این کار سختی است، زیرا فرد بیرون تنور، هر یک از دوستان خود را از حمله گروه مقابل مطلع می کند و آنها نیز از پشت لگد می زنند و مانع از سفر کسی شود اگر فردی از گروه مقابل بتواند با همه سختی ها به داخل تنور برود، می تواند تا زمانی که تنور به دلیل وزنش آسیبی نبیند، در آنجا بماند. البته افراد دیگری از گروه مقابل می توانند از فر بالا بروند اما به دلیل سنگینی افراد، زودتر به فر آسیب می زند. اعضای گروه تانور حق ندارند بدن خود را برای هل دادن گروه مقابل به پایین تانور خم کنند. وقتی تنور شکسته شود، گروه بازنده تنور و گروه مقابل که قصد دیگری جز سوار شدن بر تنور نداشتند، برنده بازی خواهند بود.