بازی‌های سنتی استان ایلام

بازی های سنتی استان ایلام

مردم ایلام از گذشته های دور تاکنون از انواع سرگرمی ها، ورزش ها و بازی ها در اوقات فراغت و رویدادهای شاد، بسته به نوع زندگی و معیشت خود استفاده می کردند. برخی از بازی‌ها و ورزش‌های سنتی و محلی مردم استان ایلان به شرح زیر است: کالاروان: در این بازی بازیکنان به گروه‌های مساوی تقسیم می‌شوند و سپس دایره‌ای را با شعاع مناسب روی زمین مشخص می‌کنند و گروهی. در دایره به شکل 4 دست و پا می ایستد و هر کدام یک کلاه بر سر می گذارند و گروه دوم باید یکی از کلاه ها را بدون اصابت پای حریف برداشته و سریع به نقطه ای دورتر از قبل برسانند. در حالی که صاحبان کلاه (تیم داخل دایره) در حال فرار هستند، باید سعی کنند او و همراهانش را بگیرند. به او کمک کنید و کلاه را می توان از دست به دست رد کرد تا به مقصد رسید و اگر به مقصد رسید امتیاز می گیرد و اگر قبل از رسیدن به نقطه باز کلاه برداشته شود تیم مقابل باید داخل دایره بایستد و شروع کند. بازی. دوبارهحداکثر امتیاز بازی را می توان از قبل تعیین کرد و هر تیمی که ابتدا به حداکثر امتیاز برسد برنده نهایی خواهد بود.این بازی فقط برای آقایان است پلان: در این بازی افراد به دو دسته تقسیم می شوند و هر گروه سه سنگ باریک بلند (حدود 40 سانتی متر) را در یک ردیف و در فاصله 1 تا 1.5 متری از یکدیگر قرار می دهند. گروه ها می توانند سنگ پرتاب کنند، سپس یکی از گروه ها با قرعه کشی شروع می کند و هر یک سنگی به سمت سنگ های تیم مقابل پرتاب می کند و اگر یکی از آنها سنگ دیگری پرتاب کند و به همین ترتیب تا تمام سنگ های حریف ادامه می یابد. تیم تمام شده است تیم شما به سمت هدف پرتاب می شود، پس از آن، تیم مقابل به همین ترتیب شروع می کند. هر تیمی که سه سنگ کاشته شده را قبل از دیگری هدف قرار دهد امتیاز می گیرد و سپس تیم ها جای خود را عوض می کنند و بازی دوباره شروع می شود.) سقوط کرد، دو امتیاز شمرده می شود و زمین حرکت نمی کند. حد امتیاز از قبل مشخص شده است و هر گروهی که اول به آن حد برسد برنده است. این بازی عمدتاً توسط مردان انجام می شود، البته گاهی زنان نیز در آن شرکت می کنند.این بازی معمولاً هنگام رفتن به طبیعت مخصوصاً در فصل بهار انجام می شود و با انتخاب سرپرست یا مربی در منطقه ای از زمین مشخص شده انجام می شود.این بازی به دو صورت انجام می شود؛ اول دعوای دو نفر و یکی با یکی است و دیگری جمعی، حالا اگر یکی با یکی باشد دو نفر از هر دو گروه وارد دایره زمین بازی می شوند و هر که پای خود را از دست بدهد بازنده است و کسی که برنده می شود، اگر قدرت لازم را داشته باشید می توانید دوباره با حریف دیگری رقابت کنید. این مبارزه تا آخرین نفر از هر گروه ادامه دارد.دو بازیگر از شانه های آنها مراقبت می کنند. دو کتف راست یا دو کتف چپ ضربه ها از آرنج تا بالای دست است و در حین بازی هر ضربه ای غیر از شانه به شانه اشتباه است و مجری از بازی خارج می شود. با یک پا بازی کردن، پای دیگر را با دست محکم پشت تنه می‌گیرند و در حالت بازی، یکی به عقب نگاه می‌کند، دیگری جلو می‌جنگد تا خطر ضربه خوردن به چوزار (چوب طلایی) وجود نداشته باشد: این بازی منحصراً در شب انجام می شود و عمدتاً توسط نوجوانان (دختر و پسر) اجرا می شود.در این بازی افراد به دو دسته تقسیم می شوند و سپس چوب کوچکی که علامت مشخصی روی آن است تهیه می کنند یا مثلاً با بستن پارچه ای آن را علامت زده اند و سپس هر دو گروه به یک طرف و یک نفر روبرو می شوند. . تکه چوب را بدون اینکه به عقب نگاه کند برمی دارد و خود را پرت می کندبعد از چند ثانیه مکث همه به آن طرف می دوند و به دنبال چوب می گردند و در عین حال باید حواسشان به گروه دیگر باشد که اگر آن را پیدا کردند بلافاصله آن شخص را می گیرند و چوب را می گیرند. دور. هر وقت کسی او را پیدا کرد باید پنهان شود و به نحوی اعضای گروهش را مطلع می کند و کم کم او را کنار می زند و آماده می شود تا به سمت مکان سیگنالی که از قبل مشخص شده است بدود. و از این لحظه، مانند بازی. از “کلاروان”، افراد هر دو گروه سعی می کنند چوب را به محل تابلو برسانند یا آن را پس بگیرند. امتیاز دهی این بازی نیز مشابه بازی کلاروان قاچان یا قمچان است: این بازی که به صورت مشترک توسط دختر و پسر انجام می شود بسیار پیچیده است. این بازی معمولاً از 12 تکه شن (به اندازه یک حبه قند) تشکیل شده است و شرکت کنندگان (حداکثر 4 نفر) آنها را در مشت گرفته و سپس با یک حرکت سریع به هوا پرتاب می کنند و سپس باید نگه دارند. پشت دست و تعداد آنها در پشت دست نباید کمتر از 4 عدد باشد.اگر کمتر از 4 بود بعدی است و اگر 4 یا بیشتر بود باید با یک حرکت دیگر آنها را به هوا پرتاب کنید و دوباره آنها را در مشت بگیرید و سپس با یک حرکت دیگر 3 عدد از آنها را به سمت خود پرتاب کنید. از طرف دیگر و یک عدد نگه دارید.در تمام این حرکات نباید هیچ ماسه ای به زمین بیفتد. پس از انجام این عمل ماسه های اضافی را به هوا پرتاب کنید و همزمان با همان دست یکی از ماسه هایی که روی زمین است را بردارید و بلافاصله شن های پرتاب شده به هوا را بدون رسیدن به زمین بگیرید.این عمل تکرار می شود. تا مجموع سنگ ها به 4 عدد برسد و مانند عمل قبلی سه عدد از آن ها را با دست دیگر پرتاب کنید و به همین ترتیب تمام سنگ ها را از زمین جدا کرده و به گروه های سه تایی تقسیم کنید. ، به همه طرف های دیگر بازی. هر چقدر هم باشد) می گوید: «کر» یعنی (مرغ آواز می خواند و روی تخم مرغ می خوابد) و بازی را از اول شروع می کند. در هر مرحله اگر شکست خوردید نوبت نفر بعدی است و اگر موفق شدید با هر مرحله یکی می گیرید. او تعدادی سنگ شبیه به تخم مرغ را زیر ران بازیکنان دیگر می گذارد و اگر تمام راه را طی کند و تنها سه سنگ باقی بماند، باید همه آنها را نگه دارد. سه تا سنگ پشت دستش می زند و دوباره به دست برمی گرداند (به هوا پرتاب می کند) و گاهی برای سنگ آخر کارهای دیگری انجام می شود و در نهایت پس از تمام شدن سنگ ها، آن شخص برنده می شود.اما اگر در طول بازی نتوانستید و دیگران موفق شدند، باید ابتدا «کرج» خود را پاس دهید و سپس تک تک قطعات و سپس «کراج» را به طرف مقابل بدهید.بازی‌های محلی و سنتی بسیاری در استان ایلام رواج دارد که از آن جمله می‌توان به حشار حشارا (نگهبان موشکی)، آکواتی (الک دولک)، هفت سنگ، جوزان، تیله، دلگه دخیل (گرگ در هوا، دخترانه)، جولان (لنگر) اشاره کرد. ) Y . ورزش های بومی و محلی استان ایلام: تحقیقات باستان شناسی نشان می دهد که توجه به ورزش و بسیاری از بازی ها در غرب ایران به ویژه در میان ساکنان ایلام باستان رایج بوده است. تصاویر به جا مانده از جام آژجان بهبهان نمونه بسیار ارزشمندی از الگوهای ورزش محلی-خودرویی رایج در میان مردمان ایلامی بوده است.این اثر باستانی بازی «قلان» را نشان می دهد که امروزه در بین مردم منطقه رایج است. در گذشته بازی های متنوع و جذاب بسیاری در بین مردم این خطه از ایران رواج داشت، اما متاسفانه به دلیل شرایط زندگی اجتماعی امروز، بسیاری از آنها منسوخ و فراموش شده و نسل به نسل باقی مانده است. . در گوشه و کنار شهرها و بین اقوام مختلف.ورزش باستانی: رایج ترین ورزش های سنتی استان ایلام مجموعه ورزش های باستانی در گود زورخانه است که در اکثر شهرهای کشورمان رایج است.این ورزش نسل به نسل در استان ایلام با قداست خاصی انجام شده و علاقه مندان زیادی را به خود جذب کرده است. گفته های بهاری که مردم به طبیعت می روند عبارتند از: دال پلان، قلان در سه نوع چنگ، پنگگر و آزاد، لنگران، کلاو راوچ کی، کاران، زوران، چوچزن در دو نوع چز، گوان، پر پر، حبل، کیشان، اشتر. لوان، قطان، هفت سنگ، جلیه روان، مله جوره کی، جوزان، گالواز، شش خان، زور مشتکی یا زر مشتکی، چو جانگ، حشارشرکی.