اردجو خراسان، آزنگ شیر، اسببازی، آسمان چه رنگ، آسیو، آگرگه، آلادینگو، اتل متل توتوله، اسب چوکی، اسب چه رنگ، استخوان مهتاب، الخاترک، الک دولک، چیدن انگور، اول خدا شنبه، چه گلی است این گل , مارپیچ , بازی با دستمال, بازی محلی, باغ باغک, بیا و برو, بشکن, بگیر بیبالو, بندپا, بندک سارگو, بنددو, جعبه نمی دهم, عقب عقب, پله پله, پله فرنگی, تاپ تپ تپ تپ تخم مرغ بازی ترکبازی ترنربازی تنگبازی توپمیان تیرمایه تیر و قلعه چارکوش باک جو بجو چارقاب چارچوک چشچوک چالکمسا چوپاسواری چوگلیکی حلال و حرام حموم خاله روچه دره , خاشه, خواستگاری, دربازی, دست راست من, دست بجنبانک, استال بازی, دوازده دوز, زنجیر شکن, زیرکلایی, سردار سنگ, سک سکانا, سکل مهتاب, سنگ پرانی, سه قاب, شاه داد و بداد, شش بازی از خانه، شنبه یکشنبه، شیرگنده، شیرم دود، شیر و خط، طناب بازی طاق و جفت زی، گرگوبازی، گرگ ام بهوا، گرمس، گل آزتوته، گل بازی، گلگود، گوبازی، گوسریچ، گو وچفت، لپری فرنگی، لیس، لیلی هوزک، مدرسه سازی، مستوپه، منو تو شیرک، نون بیار کباب بابر، واگو، هشتک به کلامپک، هفت بازی با سنگ، بازی با هندوانه، پوسته خرما و غیرهآزنگ شیر (شیراز) به قید قرعه به عنوان یکی از بازیکنان انتخاب می شود. خم می شود و به دیوار تکیه می دهد و به اصطلاح تبدیل به شیر می شود. بازیکنان دیگر هر کدام را عضوی از شیر می دانستند که این آهنگ را می خواند: شیر آزنگه، بنشین، بنشین، سر شیر که آمد، آمد. روی شانه اش بپر. بازی به همین ترتیب ادامه می یابد تا زمانی که یکی از بازیکنان اشتباهاً نام یکی از اعضای شیری را که شخص دیگری قبلاً انتخاب کرده است، ببرد، یا نتواند بر شانه شیر سوار شود، یا در گفتار خود دچار لکنت زبان شود. Ettelmotel Tutoule (کازرون) یک نفر استاد می شود و بقیه بازیکنان پشت سر هم کنار هم می نشینند و پاهای خود را دراز می کنند. معلم آهنگی می خواند و پای بازیکنان را کف می زند، حرف آخر به پای همه می افتد، آن بازیکن باید پاهایشان را روی هم بگذارد. این بازی تا زمانی ادامه می یابد که تنها یک پا باقی بماند. صاحب این پا بازنده است. چشمانش را می بندد و معلم انگشتش را به شکل سنبله یا سه پایه روی پشتش می گذارد و در حال خواندن شعر از او می پرسد که آنچه بر پشتش است سنبل است یا سه پایه؟ اگر درست پاسخ دهید بلند می شوید وگرنه پرسش و پاسخ ادامه می یابد.علاوه بر آهنگ متداول اتل متل توتل، آهنگ دیگری نیز خوانده می شود که به شرح زیر است: اتل متل، توتی متل، تو تیشه بردار مطبر، بیا بریم جنگ کنار.چون دید، فریاد زد، گله شاه غرش کرد. او سی و سه نفر از آنها را از دست داد. یک پا را به سمت راست شاه مردان بپیچید. برداشت انگور (آباده) دو بازیکن یک خوشه انگور می چینند و پس از توافق بر سر میزان برد و باخت و فردی که باید بازی را شروع کند، کار را آغاز می کنند. بازیکن اول مکعبی را برمی دارد و می خورد و بازیکن دوم هم همین کار را می کند تا اینکه آخرین مکعب به دست مکعبی بیفتد که نمی افتد، آن بازیکن بازنده است. در این بازی برد و باخت معمولا به پول انگور و خوردن آن بستگی دارد. بازیکنان بندک سرگو (شیراز-کازرون) به دو گروه تقسیم می شوند. افراد در یک گروه دست های خود را روی شانه های خود می گذارند و دایره ای تشکیل می دهند. دو نفر از یک گروه دو سر طناب را گرفته و دور آن حلقه می زنند تا از آن ها محافظت کنند و مدام طناب را تکان دهند. اعضای گروه دیگر باید سعی کنند بدون برخورد طناب روی شانه بازیکنان داخل رینگ بپرند. اگر موفق شود، تا پایان بازی سوار می شود، اما اگر طناب به کسی برخورد کرد، باید با کمکی که داخل رینگ بود جای خود را عوض کند. جو بجو (آبراقو)، یک فرد مسن که می تواند بازی را بهتر اداره کند، معلم می شود.بچه ها دایره ای می نشینند و معلم می خواند: «جو بچو هارک نیای سر جو علی هاپ» وقتی معلم کلمه «هپ» را می گوید، دهانت را ببند و دهانت را ببند.دیگران هم باید همین کار را بکنند. اگر کسی نتواند جلوی خودش را بگیرد و بخندد، می سوزد. او را وادار می کنند وسط دراز بکشد و او را کتک می زنند یا شکنجه می کنند تا زمانی که معلم به او بگوید بلند شو. بازی به همین ترتیب ادامه دارد و کسی که تا آخر نسوزد برنده است. حمام ما مورچه دارد (hamume ma: murche dare) (آباده) بازیکنان حلقه می زنند و دست می گیرند و دسته جمعی می خوانند: “حمام ما مورچه دارد، همه جا جوانه است، بنشینید و بلند شوید، خنده دار است.” و هنگام گفتن «بنشین و وخیز» بنشینند و برخیزند. اگر شخصی این کار را به موقع انجام ندهد، سوزانده شده و از بازی حذف می شود. گاهی برای شیرین شدن بازی به جای اینکه اول بگویند بنشین و بنشین، می گویند بنشین و بنشین تا بازیکنان را گمراه نکنند. دربازی (لارستان) آتشی روشن می کند و حرکات رقصی در اطراف آن انجام می دهد و با چوب به یکدیگر حمله می کند و در برابر چوب های دیگران دفاع می کند. هر بازیکن تعدادی چوب نوک تیز دارد. نفر اول یکی از چوب های خود را به زمین می زند.نفر بعدی باید چوبش را به چوب نفر اول بزند که چوبش را نیندازد، بدون اینکه چوب خودش را بیاندازد.اگر نتوانید موفق شوید، بازنده اید. این بازی در شهر کازرون تنگسه نام دارد. شنبه یکشنبه (شیراز) اگر گروه باشد، بازیکنان به نوبت توپ را به دیوار می زنند و شعری می خوانند که با شمارش روزهای هفته شروع می شود و سپس بازیکن می خواند: رفتم باغی، کلاغی دیدم. با سر بریده، خونش چکه می کند، مادربزرگش می گوید وای، وای. پس از پایان هر دور بازی به شخص دیگری داده می شود. طاق یا جفت (آباده) یکی از بازیکنان سکه یا سنگریزه ای را در مشت خود گرفته و دستان خود را پشت سر می گذارد و سپس آنها را در مقابل سایر بازیکنان دراز می کند و می پرسد: طاق یا جفت؟ بازیکن حریف باید حدس بزند که آیا چیزی که در مشت بازیکن است فرد است یا زوج. اگر حدس شما درست بود، برنده می شوید. برد و باخت در این بازی معمولا پول است. عمو زنجیر باف (کازرون) بازیکنان دست به دست هم داده و یک زنجیره تشکیل می دهند.یکی از آنها معلم می شود و از آنها سؤال می کند و همه با گفتن «بالح» به او پاسخ می دهند و هر بار به تقلید صدای حیوانی از زیر دست های زنجیر شده عبور می کنند تا همه دست ها به هم بسته شود.سپس زنجیر را می کشند تا جایی پاره شود. بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می شوند و برای تعیین گروه دفاعی و مهاجم قرعه کشی می کنند. گروه مهاجم در زمین بالا و گروه دفاع در زمین پایین قرار دارند. گروهی که در بالا قرار دارند به نوبه خود توپ را با چوب به پایین زمین پرتاب می کنند و به محض پرتاب توپ تا فاصله یک سانتی متری می دوند و به نقطه شروع باز می گردند. اگر در این فاصله گروه پایین توپ را در هوا بگیرد، مکان دو گروه تغییر می کند. اما اگر نتوانند آن را در هوا بگیرند، پس از برخورد با زمین، توپ را می گیرند و سعی می کنند به بازیکن حریف که در حال دویدن است ضربه بزنند. علاوه بر این، این بازی دارای زمان است و اگر گروه پایین نتواند با یکی از دو روش ذکر شده در زمان تعیین شده موفق شود، پس از گذشت زمان تعیین شده، به طور خودکار جای خود را عوض می کند.بازى‌هاى محلی استان فارس
اردجو خراسان، آزنگ شیر، اسببازی، آسمان چه رنگ، آسیو، آگرگه، آلادینگو، اتل متل توتوله، اسب چوکی، اسب چه رنگ، استخوان مهتاب، الخاترک، الک دولک، چیدن انگور، اول خدا شنبه، چه گلی است این گل , مارپیچ , بازی با دستمال, بازی محلی, باغ باغک, بیا و برو, بشکن, بگیر بیبالو, بندپا, بندک سارگو, بنددو, جعبه نمی دهم, عقب عقب, پله پله, پله فرنگی, تاپ تپ تپ تپ تخم مرغ بازی ترکبازی ترنربازی تنگبازی توپمیان تیرمایه تیر و قلعه چارکوش باک جو بجو چارقاب چارچوک چشچوک چالکمسا چوپاسواری چوگلیکی حلال و حرام حموم خاله روچه دره , خاشه, خواستگاری, دربازی, دست راست من, دست بجنبانک, استال بازی, دوازده دوز, زنجیر شکن, زیرکلایی, سردار سنگ, سک سکانا, سکل مهتاب, سنگ پرانی, سه قاب, شاه داد و بداد, شش بازی از خانه، شنبه یکشنبه، شیرگنده، شیرم دود، شیر و خط، طناب بازی طاق و جفت زی، گرگوبازی، گرگ ام بهوا، گرمس، گل آزتوته، گل بازی، گلگود، گوبازی، گوسریچ، گو وچفت، لپری فرنگی، لیس، لیلی هوزک، مدرسه سازی، مستوپه، منو تو شیرک، نون بیار کباب بابر، واگو، هشتک به کلامپک، هفت بازی با سنگ، بازی با هندوانه، پوسته خرما و غیرهآزنگ شیر (شیراز) به قید قرعه به عنوان یکی از بازیکنان انتخاب می شود. خم می شود و به دیوار تکیه می دهد و به اصطلاح تبدیل به شیر می شود. بازیکنان دیگر هر کدام را عضوی از شیر می دانستند که این آهنگ را می خواند: شیر آزنگه، بنشین، بنشین، سر شیر که آمد، آمد. روی شانه اش بپر. بازی به همین ترتیب ادامه می یابد تا زمانی که یکی از بازیکنان اشتباهاً نام یکی از اعضای شیری را که شخص دیگری قبلاً انتخاب کرده است، ببرد، یا نتواند بر شانه شیر سوار شود، یا در گفتار خود دچار لکنت زبان شود. Ettelmotel Tutoule (کازرون) یک نفر استاد می شود و بقیه بازیکنان پشت سر هم کنار هم می نشینند و پاهای خود را دراز می کنند. معلم آهنگی می خواند و پای بازیکنان را کف می زند، حرف آخر به پای همه می افتد، آن بازیکن باید پاهایشان را روی هم بگذارد. این بازی تا زمانی ادامه می یابد که تنها یک پا باقی بماند. صاحب این پا بازنده است. چشمانش را می بندد و معلم انگشتش را به شکل سنبله یا سه پایه روی پشتش می گذارد و در حال خواندن شعر از او می پرسد که آنچه بر پشتش است سنبل است یا سه پایه؟ اگر درست پاسخ دهید بلند می شوید وگرنه پرسش و پاسخ ادامه می یابد.علاوه بر آهنگ متداول اتل متل توتل، آهنگ دیگری نیز خوانده می شود که به شرح زیر است: اتل متل، توتی متل، تو تیشه بردار مطبر، بیا بریم جنگ کنار.چون دید، فریاد زد، گله شاه غرش کرد. او سی و سه نفر از آنها را از دست داد. یک پا را به سمت راست شاه مردان بپیچید. برداشت انگور (آباده) دو بازیکن یک خوشه انگور می چینند و پس از توافق بر سر میزان برد و باخت و فردی که باید بازی را شروع کند، کار را آغاز می کنند. بازیکن اول مکعبی را برمی دارد و می خورد و بازیکن دوم هم همین کار را می کند تا اینکه آخرین مکعب به دست مکعبی بیفتد که نمی افتد، آن بازیکن بازنده است. در این بازی برد و باخت معمولا به پول انگور و خوردن آن بستگی دارد. بازیکنان بندک سرگو (شیراز-کازرون) به دو گروه تقسیم می شوند. افراد در یک گروه دست های خود را روی شانه های خود می گذارند و دایره ای تشکیل می دهند. دو نفر از یک گروه دو سر طناب را گرفته و دور آن حلقه می زنند تا از آن ها محافظت کنند و مدام طناب را تکان دهند. اعضای گروه دیگر باید سعی کنند بدون برخورد طناب روی شانه بازیکنان داخل رینگ بپرند. اگر موفق شود، تا پایان بازی سوار می شود، اما اگر طناب به کسی برخورد کرد، باید با کمکی که داخل رینگ بود جای خود را عوض کند. جو بجو (آبراقو)، یک فرد مسن که می تواند بازی را بهتر اداره کند، معلم می شود.بچه ها دایره ای می نشینند و معلم می خواند: «جو بچو هارک نیای سر جو علی هاپ» وقتی معلم کلمه «هپ» را می گوید، دهانت را ببند و دهانت را ببند.دیگران هم باید همین کار را بکنند. اگر کسی نتواند جلوی خودش را بگیرد و بخندد، می سوزد. او را وادار می کنند وسط دراز بکشد و او را کتک می زنند یا شکنجه می کنند تا زمانی که معلم به او بگوید بلند شو. بازی به همین ترتیب ادامه دارد و کسی که تا آخر نسوزد برنده است. حمام ما مورچه دارد (hamume ma: murche dare) (آباده) بازیکنان حلقه می زنند و دست می گیرند و دسته جمعی می خوانند: “حمام ما مورچه دارد، همه جا جوانه است، بنشینید و بلند شوید، خنده دار است.” و هنگام گفتن «بنشین و وخیز» بنشینند و برخیزند. اگر شخصی این کار را به موقع انجام ندهد، سوزانده شده و از بازی حذف می شود. گاهی برای شیرین شدن بازی به جای اینکه اول بگویند بنشین و بنشین، می گویند بنشین و بنشین تا بازیکنان را گمراه نکنند. دربازی (لارستان) آتشی روشن می کند و حرکات رقصی در اطراف آن انجام می دهد و با چوب به یکدیگر حمله می کند و در برابر چوب های دیگران دفاع می کند. هر بازیکن تعدادی چوب نوک تیز دارد. نفر اول یکی از چوب های خود را به زمین می زند.نفر بعدی باید چوبش را به چوب نفر اول بزند که چوبش را نیندازد، بدون اینکه چوب خودش را بیاندازد.اگر نتوانید موفق شوید، بازنده اید. این بازی در شهر کازرون تنگسه نام دارد. شنبه یکشنبه (شیراز) اگر گروه باشد، بازیکنان به نوبت توپ را به دیوار می زنند و شعری می خوانند که با شمارش روزهای هفته شروع می شود و سپس بازیکن می خواند: رفتم باغی، کلاغی دیدم. با سر بریده، خونش چکه می کند، مادربزرگش می گوید وای، وای. پس از پایان هر دور بازی به شخص دیگری داده می شود. طاق یا جفت (آباده) یکی از بازیکنان سکه یا سنگریزه ای را در مشت خود گرفته و دستان خود را پشت سر می گذارد و سپس آنها را در مقابل سایر بازیکنان دراز می کند و می پرسد: طاق یا جفت؟ بازیکن حریف باید حدس بزند که آیا چیزی که در مشت بازیکن است فرد است یا زوج. اگر حدس شما درست بود، برنده می شوید. برد و باخت در این بازی معمولا پول است. عمو زنجیر باف (کازرون) بازیکنان دست به دست هم داده و یک زنجیره تشکیل می دهند.یکی از آنها معلم می شود و از آنها سؤال می کند و همه با گفتن «بالح» به او پاسخ می دهند و هر بار به تقلید صدای حیوانی از زیر دست های زنجیر شده عبور می کنند تا همه دست ها به هم بسته شود.سپس زنجیر را می کشند تا جایی پاره شود. بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می شوند و برای تعیین گروه دفاعی و مهاجم قرعه کشی می کنند. گروه مهاجم در زمین بالا و گروه دفاع در زمین پایین قرار دارند. گروهی که در بالا قرار دارند به نوبه خود توپ را با چوب به پایین زمین پرتاب می کنند و به محض پرتاب توپ تا فاصله یک سانتی متری می دوند و به نقطه شروع باز می گردند. اگر در این فاصله گروه پایین توپ را در هوا بگیرد، مکان دو گروه تغییر می کند. اما اگر نتوانند آن را در هوا بگیرند، پس از برخورد با زمین، توپ را می گیرند و سعی می کنند به بازیکن حریف که در حال دویدن است ضربه بزنند. علاوه بر این، این بازی دارای زمان است و اگر گروه پایین نتواند با یکی از دو روش ذکر شده در زمان تعیین شده موفق شود، پس از گذشت زمان تعیین شده، به طور خودکار جای خود را عوض می کند.